Wieczność to nie następujące jedne po drugich stulecia. Ona jest – choć trudno zdefiniować tego typu pojęcie – właściwością materii… Tak, wieczność jest stopieniem się materii z Duchem. Gdy sami doświadczamy wieczności, to chodzi o uczucie, które odczuwamy. Jeżeli uda nam się przez kilka sekund doświadczać wieczności, to dlatego, że udało nam się wstąpić w wyższy porządek rzeczy. Zostaliśmy wyprojektowani na świat, w którym materia jest ożywiona najwyższymi wibracjami Ducha.
Archiwa autorów: Prosveta Pl
Cała egzystencja jest po to, żeby pokazać nam siłę słowa. Generał daje rozkaz do ataku i krzyczy „ognia!”. I po kilku minutach nie pozostaje nic z tego, co niegdyś było wspaniałym miastem. On sam nic nie zrobił, on tylko wypowiedział słowo, ale jak siła była zawarta w tym słowie! Albo gdy mężczyzna lub kobieta, który bądź która wiele dla was znaczy, których prawdziwych uczuć jednak jeszcze nie znacie, pewnego dnia napisze proste słowa: „Kocham Cię!”, to wasze życie nabiera nagle kolorów! Nic się w zasadzie nie zmieniło, a jednak zmieniło się wszystko…
A możemy pójść nawet dalej: Jak sądzicie, dlaczego ludzie większość czasu gadają? Żeby sprawować władzę! I nawet jeśli pozornie udzielają wyjaśnień albo informacji, to często w rzeczywistości robią to nie po to by wyjaśniać lub informować. Dążą głównie do osiągnięcia pewnych celów: chcą zdobyć sojuszników, sprowokować złość i nienawiść lub uśpić nieufność. A wy, w jakim celu używacie słowa? Dam wam zastanowić się trochę nad tą kwestią!…
Wszystko, co istnieje we wszechświecie, istnieje również w człowieku, poczynając od roślin, aż po archaniołów i po Boga. Nawet w naszym ciele fizycznym są obecne wszystkie elementy stworzenia. Niczego nie brakuje i dlatego możemy kroczyć do przodu aż po nieskończoność bez zatrzymywania się w jakimkolwiek momencie. Ale musimy pracować nad naszą własną materią, sprawiać by była elastyczna, przepuszczalna i doprowadzona do takich wibracji, aż będzie w stanie emanować świat Boży. W ten sposób pewnego dnia w całości ukażemy się tacy, jacy jesteśmy na wyższym poziomie.
Stosujecie się do nauki wtajemniczenia, a wiedza, którą wam się przekazuje, jest tak oddalona od waszego zwyczajnego pola świadomości, że nie przenika do waszego mózgu. Ale ponieważ ją słyszycie, czytacie o niej, pozostaje coś z niej w waszej podświadomości. I pewnego dnia, gdy będziecie w stanie ją zrozumieć, powróci ona do waszej pamięci. Jeżeli chcecie przyspieszyć jej zrozumienie, musicie trenować mózg, który jest najlepszym ze wszystkich instrumentów. Nie słabnie w tym samym czasie, co inne organy, ponieważ hierarchie niebieskie pozostawiły w nim swoje siły. Ale trzeba go szkolić poprzez aktywne myślenie. Myślenie jest swego rodzaju drabiną otrzymaną od Inteligencji kosmicznej i koniecznie musimy zaprząc je na rzecz naszego postępu.
Święty Jan opisuje w Apokalipsie Serafinów jako cztery żywe istoty pełne oczu, otaczające tron Boży i nieprzerwanie dzień i noc śpiewający: „Święty, Święty, Święty Pan Bóg wszechmogący, Który był, i Który jest i Który przychodzi”. Oznacza to, że słowo święty najlepiej charakteryzuje esencję tego, co boskie. Jednakże słowo to jest tak często używane w celu opisu wyłącznie mężczyzn i kobiet, które posiadały kilka cnót takich jak cierpliwość, dobro czy współczucie, że jego właściwy sens rozmył się. Trzeba spojrzeć na języki słowiańskie, aby zrozumieć, czym jest świętość. Na przykład w języku bułgarskim takie słowa jak svet (święty) i svetost (świętość) mają ten sam rdzeń, co słowo światło, svetlina. Świętość jest w związku z tym jakością światła. Można powiedzieć, że w tym sensie jedynie Bóg jest prawdziwie święty, ponieważ jest czystym światłem. I to powtarzają Serafini i dlatego też świętość jest połączona z ich imieniem, które po hebrajsku brzmi Chajot ha-Kodesz i oznacza: Święte Zwierzęta.*
* Patrz: Tom 239 „Miłość większa niż wiara”, rozdział 7.
Jeżeli w waszym horoskopie jest wiele niekorzystnych aspektów, nie możecie w nim widzieć waszego ostatecznego losu. Ponieważ musicie wiedzieć, że duch ludzki stoi ponad horoskopem, ponad gwiazdami, ponad planetami i ich wpływem. Duch jest wolny, jest wszechmocny. Musicie jedno wiedzieć: niezależnie jakiego losu nie wyznaczyłyby wam gwiazdy, ponad obszarem, w którym panuje los, panuje wasz duch i los nie może nic przeciwko niemu wskórać.
Jedyny środek pozwalający wymknąć się losowi to oddanie się na służbę waszemu duchowi. Nie uciekajcie się do wymówek, że urodziliście się pod niewłaściwą gwiazdą, aby na zawsze pozostać głupimi, leniwymi i bezczynnymi. Macie długi karmiczne do spłacenia, to się rozumie, ale te długi stanowią jedynie sekundę w wieczności. Dlatego też nie powinno się pozwalać, by chociaż jedna chwila zaciemniała światło ducha. Cokolwiek wam się przydarza, musicie być przekonani, że świeci w was iskra, której nic i nikt nie jest w stanie zgasić ani zaciemnić.
Nauczcie się małe nieprzyjemności życia oraz całe dobro, którym opatrzność was obdarowuje, położyć na szalach wagi i wyciągnijcie wnioski: możecie odczuwać wyłącznie wdzięczność! A zamiast tego porównujecie cały czas to rzekome niewiele, które posiadacie, ze wszystkim tym, co posiadają inni ludzie bardziej uprzywilejowani niż wy. To są jednak złe porównania. Jeżeli koniecznie chcecie czynić porównania tego typu, to czemu nie widzicie tych wszystkich korzyści w zestawieniu z sytuacją innych ludzi na świecie, którzy żyją w rzeczywiście przerażających warunkach? Ciągła niewdzięczność i niezadowolenie ze strony ludzi jest objawem braku inteligencji. Zamiast uświadomić sobie wszystkie te błogosławieństwa, którymi obsypuje nas Niebo, ludzie widzą wszędzie powody by być nieszczęśliwymi.*
* Patrz: Tom 225 „Harmonia i zdrowie”, rozdział 9.
Na każdego z nas ma wpływ stan Ziemi w dniu jego urodzin i należałoby zapytać się, dlaczego nigdzie w astrologii się o tym nie wspomina. Ziemia myśli, czuje, oddycha, wciąż rozwija się i z tego względu również ma wpływ na człowieka. Zupełnie nie uwzględnia się i nie uznaje się Ziemi w horoskopach. I dzieje się tak, mimo że ma ona na nas większy wpływ niż jakakolwiek inna planeta, ponieważ znajdujemy się względem niej najbliżej. Dlaczego Księżyc ma większy wpływ na nas niż Słońce? Ponieważ nie jest tak odległy. A Ziemia, która znajduje się przecież dużo bliżej nas – jest w końcu naszym miejscem zamieszkania – ma za sprawą swoich różnych stanów jeszcze większy wpływ na nas. Są momenty, kiedy jest obudzona, są momenty, kiedy śpi, są też momenty, kiedy rozmyśla, jest nieszczęśliwa, albo się cieszy. Człowieka nie obchodzą różne stany Ziemi i czyni jej tym samym niesprawiedliwość, ponieważ żyjemy w nieprzerwanym kontakcie z nią i tym samym wpływają na nas wszelkie prądy, które ją przenikają.
W przeszłości wielu zakonników i mistyków myślało, że duchowość oznacza jeść i pić co popadnie, spać na podłodze, znosić wielki upał i zimno i żyć w politowania godnych warunkach sanitarnych. Oczywiście nauczyli się w ten sposób nie dać się owładnąć potrzebom cielesnym i nie zagubić się w przyjemnościach zmysłowych, ponieważ ich duch nie jest w stanie uzyskać posłuchu w takich warunkach. To się zgadza. Ale to była przesada. Odmawiając sobie wszystkiego, wielu z nich rozchorowało się, co nie ułatwiało specjalnie Duchowi przejawić się przez nich. Trzeba być rozsądnym, zachować pewien umiar i zrobić wszystko, co konieczne, żeby utrzymać swe ciało w dobrym zdrowiu, ponieważ tylko wówczas może stanowić ono receptywną i posłuszną materię, przez którą może się on się w idealny sposób wyrazić, gdy chce nam dać wskazówki i objawienia.
Wszelka moc leży w koncentracji. Dowód na to: jeżeli skoncentrujecie promienie słoneczne za pomocą lupy, czyli małego kawałka szkła, możecie rozniecić pożar. Tę moc koncentracji odkryli wtajemniczeni na płaszczyźnie psychicznej dużo wcześniej niż fizycy zastosowali ją w praktyce. Na tej podstawie wtajemniczeni oparli swoją pracę duchową. Od tysięcy lat nie uczą nas niczego innego, jak tylko, abyśmy skoncentrowali rozpływające się prądy naszej istoty na jednym punkcie, jeżeli chcemy dalej podążać drogą światła. Dobrze jest wykonywać to ćwiczenie, gdy jesteśmy sami, ale jeszcze lepiej wykonywać je z innymi. Jeżeli gromadzimy się razem, to powinno coś z tego wynikać, inaczej spotykanie się byłoby na nic, a wręcz byłoby śmieszne. Jeżeli nie potrafimy nic począć z wszystkimi tymi siłami, które wywołuje wspólnota, to równie dobrze możemy pozostać w domu. Ale jeżeli wszyscy razem prosimy o Królestwo Niebieskie, jesteśmy jak skupione na jednym punkcie promienie słoneczne i możemy wręcz sprawić, że „kamienie” stopią się!