Po serii pewnych eksperymentów seksualnych wielu młodych chłopców i dziewczyn jest rozczarowanych i z reguły doświadczają żalu. Ileż takich zwierzeń słyszałem na ten temat! Dotąd się czuli lekko, szczęśliwie, podczas gdy teraz, jakby coś ciężkiego w nich się zagnieździło, czują się niezręcznie, nawet zawstydzeni. Ich spojrzenie nie jest tak samo jasne jak przedtem i wypowiadają tego rodzaju słowa: „Nie wiedzieliśmy że tak będzie… Gdybyśmy wiedzieli!…”.

Większość nastolatków nie przeczuwa tego co ich czeka jeśli będą się poddawać przedwcześnie i z łatwością pewnym doświadczeniom. Tymczasem, w jakimś momencie kiedyś tam, nie interesowało ich to zupełnie, aby coś o tym wiedzieć: są oni zazwyczaj ciekawi robienia tych doświadczeń, bo robili to inni, wierzą że one przyniosą im przyjemność – co nie jest wcale regułą. I później odkrywają też, że przyjemność niekoniecznie czyni kogoś szczęśliwym i nie wiedzą, dlaczego nie doświadczają satysfakcji, a jedynie uczucia utraty jakiejś cennej rzeczy. Kiedy zrozumieją że są oszukani, to rozumienie już nie przyniesie wielkiego pożytku, gdyż ono przychodzi za późno. Więc gdzie są ci, którzy mogą ich przed tym ostrzec?… i czy będą oni wysłuchani?… I gdyby chociaż nastolatkowie mogli wyciągnąć z tego ułudnego doświadczenia przynajmniej jakąś lekcję na przyszłość?

Niektórzy wierzący naiwnie stawiają pytanie odnośnie tego jaka jest wola Boga na ich temat i czego On od nich oczekuje. Wyobrażają sobie, że Bóg ma szczególną wolę odnośnie miejsca, gdzie powinni żyć, zawodu, który powinni uprawiać… Czy On chce żeby założyli rodzinę, czy pozostali w celibacie, aby się dla Niego poświęcić?… Czy On od nich wymaga aby wspierali jakąś sprawę, a zwalczali inną?… W rzeczywistości wola Boga nie odnosi się do nikogo wprost w relacji z pytaniem szczegółowym. Bóg chce jedynie, żeby człowiek studiował, aby rozumiał Jego prawa, które są prawami życia i aby postarał się potem zastosować je w praktyce. Oczywiście każdy jest objęty wolą Boga, lecz nie będzie wiedział czego Bóg od niego żąda inaczej, niż jak tylko przez studiowanie woli Boga w jej boskiej zasadzie. Kto zacznie się zestrajać z wolą boską, jako zasadą mądrości i miłości, pozna prawdziwie to, czego Bóg oczekuje od niego.

Nawet jeżeli czasami jest coś do skrytykowania u kierujących państwami i są powody do naśmiewania się z nich, to w każdym przypadku nie jest to dobra metoda, aby ich uczynić lepszymi i bardziej kompetentnymi. Przeciwnie, niepokojąc ich myślami i uczuciami negatywnymi nie tylko niczego się nie osiąga, lecz kreuje w niewidzialnym świecie warunki do tego, aby popełnili jeszcze więcej błędów i podejmowali decyzje dla krajów coraz mniej i mniej światłe.

Jeśli prawdziwie chcecie pomóc swojemu krajowi to zamiast nieprzerwanie złorzeczyć temu kto jest na czele, czy wykpiwać go, zamiast tego wysyłajcie mu światło. Nie możecie pomóc we wszystkim waszemu krajowi, gdyż to jest niewyobrażalne, lecz wystarczy tylko pomóc jakiemuś człowiekowi, to jest łatwiejsze i to on uczyni dobro dla wszystkich, ponieważ od niego zależy wiele rzeczy. Gdy taki ktoś sam jest zainspirowany, to wszyscy odnoszą korzyść. Mieszkańcy kraju powinni w końcu stać się świadomi połączeń, jakie istnieją między nimi a kierującymi państwem. Nie należy w tym przesadzać, zbyt afirmować i wzburzać się jeśli się czegoś nie dostanie, trzeba się nauczyć poznawać metody najbardziej efektywne, aby otrzymać to, czego się sobie życzy bez komplikowania sytuacji.

Czasem nie wiedząc dlaczego odczuwacie nagle radość czy smutek. Można dać wiele możliwych wyjaśnień, lecz ja wam dam jedno o którym z pewnością nigdy nie myśleliście. Bez wątpienia zdarzyło się wam spotkać na ulicy przechodnia, czy przechodzącą kobietę, których twarz was przyciągnęła i do których spontanicznie wysłaliście myśl, promień miłości… Ta osoba nawet się nie zorientowała, że to się stało, lecz odebrała dobro podarowane przez wasze oczy i odczuła jego oddziaływanie. Więc gdy kiedyś nagle odczujecie radość, to pochodzi ona być może od istoty świata niewidzialnego, która przechodząc wam się przyjrzała wysyłając do was miłość i wasze serce zostało tym poruszone. Wszędzie, gdzie jesteśmy znajdujemy się pośród tłumu istot widzialnych i niewidzialnych i od nich otrzymujemy czasami dobre rzeczy, czasami złe rzeczy i to tłumaczy wiele z naszych różnych stanów.

Słońce, które nas ogląda każdego dnia wysyła nam także ożywiające fale. I ponieważ ono samo jest obrazem Boga, naszym słońcem duchowym, powinniśmy stać się tego świadomi, że poprzez słońce przygląda się nam sam Bóg. Kochać Boga, to stawiać się każdego dnia przed Jego oblicze, żeby uzyskać Jego spojrzenie.

Co to jest zmartwychwstanie? Manifestacja odradzającego prądu życia, który przenika rejony w których fizycznie czy psychicznie choroba i śmierć już dokonywała swojego dzieła. Jest w naturze tyle zjawisk z których możemy odczytać symptomy idei tego procesu! Nie tylko zarodek, który wychodzi z ziarna, lecz także kurczę, które wychodzi z jajka, niektóre zwierzęta, które się budzą ze snu zimowego, poczwarka, która się przekształca w motyla, są właśnie wyobrażeniami zmartwychwstania. A drzewa? One również odradzają się na wiosnę: choćby wziąć wszystkie te czarne i ogołocone gałęzie, które pokrywają się liśćmi i kwiatami! Oto też zmartwychwstanie. A dlaczego zmartwychwstają? Ponieważ nie były martwe, ponieważ w nich jest zawsze życie.

Wszystkie zjawiska natury znajdują swoją odpowiedniość w człowieku. Fizycznie, psychicznie, każdego dnia człowiek umiera i zmartwychwstaje. Kiedy życie jest w nim słabe, on umiera; kiedy ono się wzmacnia – zmartwychwstaje. Jest to jak nowa krew krążąca w żyłach. Tylko życie, życie boskie nas odradza i powinniśmy pracować byśmy mogli się nim napełnić.

Kiedy ludzie nie mogą już dłużej znosić swojej teraźniejszości, mają tendencję snucia planów zwracając się ku przyszłości. Lecz w ten sposób nic nie zyskują, gdyż tego czy innego dnia, są zmuszeni znów się odnieść do rzeczywistości: ta przyszłość, w której wierzyli że się schronią, nie ma żadnego solidnego fundamentu i jedynie to co odkryją, to pustka i niepokój. Powinni raczej zaczynać od dobrego przeżywania obecnego dnia niż śnić o przyszłości, bo tu i teraz przecież mają tyle rzeczy do posmakowania, zobaczenia, docenienia, przemyślenia!

Lecz aby dobrze żyć dniem dzisiejszym należy nauczyć się nie powodować następstwami wydarzeń i stanami wewnętrznymi, które są przez nie wywołane. Musi się w tym zrobić przerwę! Powiecie że życie jest nieprzerwanym przepływem, którego zatrzymanie jest niemożliwe. To prawda, lecz w tym przepływie czasu możecie właśnie wy znaleźć środki aby się zatrzymać, aby nieco zrobić porządku w was samych, aby się dostroić do rytmów bardziej harmonijnych. I to tu odkryje się jak dalece praktyką konieczną jest medytacja. Medytować oznacza zatrzymywać gorączkowy marsz czasu, aby wprowadzić w siebie rytm, pokój, światło, które na długo jeszcze pozostawią swoje ślady.

Ktoś, kto rzuca się nagle do działania, niezbyt długo uprzednio studiując sam projekt który chce zrealizować: z reguły doświadcza potem tego, że potyka się o przeszkody. Więc, jest w złym nastroju, lamentuje, a dopiero po takim uskarżaniu reflektuje się co do przyczyny własnej porażki. Jest to oczywiście trochę późno, powinien był zacząć od refleksji. Lecz można przynajmniej mieć nadzieję że porażka pobudzi go do tego, aby następnym razem lepiej się za to zabrać.

Myśleć, czuć, działać: taki porządek powinien kierować każdym przedsięwzięciem… Tak właśnie postępuje mędrzec: zaczyna od zastanawiania, rozważa wszystkie elementy pracy do wykonania, problemy do rozwiązania; następnie sprawia, że interweniuje uczucie, to znaczy upodobanie, zainteresowanie, miłość do wykonywania tego zadania. Ostatecznie, decyduje się zabrać do pracy, aby zrealizować swój projekt i nie porzuca tego projektu na całej długości drogi. Można więc powiedzieć, że to, co zamierzył przez myślenie, będąc mądrym wzmacnia i ożywia przez uczucie i potem realizuje w działaniu dzięki swej nieustannej woli.

Kiedy nastaje wiosna zaczynamy się odżywiać promieniami słońca które wschodzi, ponieważ światło jest dla nas jednym z najlepszych rodzajów pożywienia. Żywią nas również: czyste powietrze, ziemia która się budzi, drzewa które nas otaczają, jeśli umiemy coś z nich przyrządzić… Tak, przyrządzić! Za pomocą naszych myśli i naszej miłości możemy sporządzić z tych elementów wykwintne potrawy. Życie duchowe jest karmieniem, sztuką transformacji wszystkiego co otrzymujemy z zewnątrz: w mądrość, dobro, siłę, pokój. Przyczyniamy się do tej transformacji przenosząc najpierw całą naszą uwagę na słońce, które wschodzi. Wracając potem do naszych zajęć codziennych, czujemy się za każdym razem nasyceni, silniejsi i bogatsi. Tak, bogatsi, ponieważ to światło słońca, które otrzymujemy jest złotem, złotem eterycznym i to złoto jest warte więcej niż wszystkie sztabki złota zgromadzone w banku, ponieważ ono nam niesie życie.

Cierpienie nie jest przyjemne i jest to naturalne, że się chce położyć mu kres w jakikolwiek sposób. Tymczasem są okoliczności, gdzie byłoby korzystne nie unikać systematycznie cierpienia, lecz szukać raczej tego, aby z niego czerpać siły do nowego życia. Ponieważ jedną z właściwości cierpienia jest zdolność obudzenia w istocie ludzkiej jakości, które nie pojawiłyby się nigdy w innych warunkach. Dlatego, kiedy dochodzi do tego, że cierpicie fizycznie czy moralnie, powiedzcie sobie, że dana jest wam okazja aby dokonać wielkiej pracy nad sobą samym.

Oczywiście nie chodzi tu jednak o rodzaj pewnych bóli nie do zniesienia, które wymagają zażywania lekarstw, lecz takich dolegliwości, które pojawiają się często w życiu codziennym. Zamiast szukać natychmiast ich uśmierzenia, zniwelowania przez pigułki i inne substancje, korzystne jest szukać ukrytych korzyści z tych niedogodności przez zabranie się do pracy i wzmocnienie wewnętrzne. Dojdziecie do tego, jeśli nie będziecie się koncentrować na cierpieniu, lecz dołożycie starań aby przez myśl harmonizować wszystko razem w ciałach fizycznym, emocjonalnym i mentalnym*; po zakończeniu tej pracy, często stwierdzicie potem, że wasze cierpienie gdzieś zniknęło i że właśnie przez to, poprzez tę pracę myśli udaje wam się wprowadzać harmonię do całej waszej istoty.

* Zobacz nota i ilustracja w załączniku.

Ileż mężczyzn i kobiet nawet po wielu niepowodzeniach i rozczarowaniach, podtrzymuje przekonanie, że to nie ich rozumienie miłości jest nieprawidłowe, lecz że jedynie nie spotkali jeszcze dla siebie należytej osoby… istoty idealnej… duszy siostrzanej. Jakby szczęście zależało od spotkania, które się dokonuje cudem czy przypadkiem! A to właśnie nie jest tak, jak te rzeczy się zdarzają. Wiedzcie więc, że dusza siostrzana nie zjawia się jako mężczyzna czy kobieta, których spotkacie nagle i w których będziecie zakochani od pierwszego wejrzenia. Spotkanie duszy siostrzanej jest najpierw procesem psychicznym, w którym część wyższa waszej istoty przyciąga swą część komplementarną. Powinniście długo pracować nad wami samymi, żeby być godnymi przyciągać waszą boską połówkę, lecz jeśli w końcu ustanowicie to połączenie, poczujecie że ona jest tu z wami, ponieważ ona w was mieszka.

Naprawdę chcecie spotkać waszą duszę siostrzaną? Nie udawajcie się na poszukiwania, lecz skoncentrujcie się na świetle: ona przyjdzie sama z siebie, przyciągana przez płomyk, który będzie w was jaśniał. Nie wiecie gdzie jest wasza dusza siostrzana, lecz ona wie gdzie wy jesteście. Wystarczy z waszej strony wewnętrznie jej oczekiwać: ona nadejdzie.