Czy czasem zdarza się wam mieć świadomość, iż jesteście wspierani przez dobroczynne istoty niewidzialnego świata?… Ponieważ jeśli możecie oddychać, jeść, chodzić, pracować, nawet spać, oznacza to, iż w każdym momencie dnia otrzymujecie wsparcie: jesteście nie tylko prowadzeni, macie pomoc ale także inspirację, żeby stawać się kreatorami waszego życia. Z waszej strony wy także podtrzymujecie pewne stworzenia w świecie. Nie znacie ich i w chwili kiedy one otrzymują waszą pomoc nie wiedzą skąd ona pochodzi ale taka jest rzeczywistość. Każda istota żyjąca emituje prądy i kiedy żywicie w sobie świetliste myśli i ciepłe uczucia, kiedy modlicie się czy medytujecie emitujecie dobroczynne fale i te fale niesione przynoszą pomoc i ukojenie stworzeniom, które doznają cierpienia. Jak tu nie widzieć także sensu waszego życia i zawsze nowych powodów do radości? Pomyślcie o tym. Jaka to zachęta dla was, że możecie czuć, iż jesteście wspierani przez tysiące świetlistych istot i że wy także możecie wspierać inne stworzenia!

Prawda jest problemem filozoficznym ale też i praktycznym, ponieważ prawda nie jest kompletna tak długo jak pozostaje jedynie na planie intelektu, myśli. Aby była kompletna trzeba ją sprowadzić na płaszczyznę uczucia i jeszcze niżej na poziom działania. Teoretycznie, intelektualnie, każdy może być gotowy do przyjęcia prawdy: tak długo jak dotyczy jedynie teorii nie zobowiązuje ona szczególnie do niczego. Ale trzeba zaakceptować następnie tę prawdę w swoim sercu i doprowadzić do tego żeby stała się w końcu skonkretyzowana przez czyn. I jakaż tu trudność! Weźmy bardzo prosty przykład. Teoretycznie jest dość łatwo przyjąć za prawdę, że wszyscy ludzie są braćmi. Jednak mieć dla nich wszystkich uczucia braterskie to już o wiele trudniejsze. Kiedy postępuje się bratersko jakie by nie były osoby i okoliczności w tym przypadku jest to rzecz najtrudniejsza na świecie i trzeba to przyznać, że także najmniej dobrze realizowana.

Kiedy się tłumaczy to co jest trafne i dobre ileż ludzi mówi: „Zrozumiałem, zrozumiałem…” Ale działają następnie przeciw wszystkim prawom sprawiedliwości i dobroci, ponieważ nie mają świadomości iż serce też powinno mieć swoje słowo a wola zmobilizować się i to zrealizować. Tak więc wszystkie idee nie zrealizowane są prawie bezużyteczne. Kiedy żywi się prawdziwą myśl, trzeba być w stanie wystarczająco ją kochać żeby chcieć działać zgodnie z nią.

Udajecie się rano na wschód słońca: sfera światła wynurza się wolno z ciemności i jej blask wypełnia całą przestrzeń. Zanurzajcie się w tym światłe jak w oceanie życia, który wibruje i pulsuje… wyobraźcie sobie, że pływacie i roztapiacie się w nim, że oddychacie, że go pijecie. Pozwólcie aby wchłonęła was ta jasność aż poczujecie iż wszystkie wasze kłopoty, zwątpienia i ciemność rozpuszczą się w niej.

Kiedy nauczycie się łączyć ze światłem słońca, będzie wam towarzyszyć wszędzie. Przeniknie wszystkie komórki waszego ciała, które zaczną wibrować w unisonie z duchem słońca. I nie tylko otrzymacie energię z tego niewyobrażalnego rezerwuaru kosmicznego, ale będzie wam dana prawdziwa wiedza, która w was zawsze strzeże tego co żywe.

Jakie by nie były błędy, które mogliście popełnić nic, jeśli tego rzeczywiście pragniecie, nie może przeszkodzić w procesie powrotu na właściwą drogę. Powiedzcie sobie nawet iż istoty niebiańskie będą miały większe zaufanie do ludzi, którzy popełnili błędy i mając ich świadomość podjęli ich poprawę niż do tych, którzy nigdy nie mieli potknięć. Dlaczego? Ponieważ ci, którzy jeszcze nigdy nie upadli nie myślą iż trzeba być ostrożnym: nie mają doświadczenia, nie są jeszcze silni, mogą iść i zbłądzić i gdzieś się zagubić; nie można im wierzyć. Podczas gdy ci, którzy przeszli już przez „szpony diabła”, którzy cierpieli i którzy powzięli decyzję żeby z tego wyjść, od dnia gdy to osiągną cokolwiek by się działo pozostaną niewzruszeni.

Wobec tego co wam powiedziałem powinniście tylko zauważyć, iż jakie by nie były te upadki, trzeba zastanowić się że zawsze jest możliwość poprawy. Nie wnioskujcie jednak, iż można pozwolić sobie na wszystkie błędy, aby następnie odnaleźć prawidłową drogę! W każdym razie każdy popełnił już dotąd wystarczająco wiele błędów: jest już czas by zmądrzeć!

Osoba, którą spotkało jakieś przeżycie przychodzi do was zwierzyć się ze swego zmartwienia. Często jednak nie przychodzi po pomoc by znaleźć rozwiązanie lecz aby podzielić się swym zmartwieniem. A więc uważajcie! Ponieważ jeśli pozwolicie się udręczyć przez jej zmartwienie nie pomożecie jej, a przeciwnie, będziecie sparaliżowani i razem z nią przygnębieni. Przez waszą sympatię, wasze współczucie sądzicie, iż możecie przynieść tej osobie uspokojenie? Na chwilę z pewnością tak, ale jakiś czas potem żałość i płacze powrócą i będzie to trwało bez końca. Osoba ta będzie zadowolona, że jesteście zawsze gotowi ją wysłuchać i cierpieć razem z nią, ale nie będzie czuła się lepiej. A wy w jakim stanie będziecie?

Jeśli chcecie komuś kto cierpi być pomocnymi nie pozwólcie by jego kłopoty was przeniknęły. Nie będziecie mogli wyprostować tej sytuacji inaczej niż stawiając opór jej cierpieniu i zniechęceniu. Pozostańcie przytomni, spokojni, mocni okazując wewnętrzną siłę światła.

„Przyrzeczenie miłości”: wiele rzeczy byłoby do powiedzenia na ten temat. Ludzie mają zwyczaj deklarowania swojej miłości bez świadomości iż w to działanie wślizguje się element interesu, egoizmu. Chcąc przyciągnąć do siebie osobę, piszą do niej lub mówią możliwie najbardziej poetycko, dobierając gesty, słowa, odpowiedni dźwięk głosu z nadzieją, że wybrana osoba wzruszy się, zauroczy, zachwyci i będzie skłonna się przekonać. Od tego momentu osoba ta powinna wiedzieć iż jest „zarezerwowana” i nikt inny nie może się do niej zbliżyć. To instynkt posiadania prowadzi ludzi do tego, ale i przede wszystkim brak wiary w siłę miłości. Jako że nie znają oni prawdziwej miłości, która czyni cuda, skwapliwie ją manifestują uciekając się do konkretnych środków: słowa, pisma, gestów, żeby uwięzić kochanego człowieka. Utrzymują oni że to siła uczucia popycha ich do tego, a w rzeczywistości ujawniają w ten sposób swoją własną słabość. Ten kto odczuwa w sobie prawdziwą miłość, nie wyraża jej, bo to nie jest potrzebne, gdyż miłość jest odczuwalna, ona promieniuje.

Jedynym sposobem którym ma się prawo posłużyć, by przyciągnąć miłość jest światło. To jedyny skuteczny sposób. Wyślijcie kochanej osobie wobec której życzylibyście sobie by i ona was kochała podarunki duchowego światła, roztoczcie wokół niej kolory, wiedząc że światło i kolory są żywymi istotami. Gdy dusza ukochanej osoby poczuje obecność istot dobroczynnych będzie wam wdzięczna i powoli otworzy się na wasze uczucie.

Nawet jeśli to tylko słowo, cała obietnica, całe zaangażowanie wobec tej osoby na ważny temat, wiąże was z nią, ponieważ w planie eterycznym wasze słowa są zarejestrowane i to dokładnie tak jakbyście obiecali to na piśmie, jakbyście podpisali kontrakt. Nic nie może was z tego zwolnić z wyjątkiem osoby wobec której macie to zobowiązanie. Jeśli ta osoba jest dobra, pobłażliwa, wyrozumiała ona zwolni was z waszej obietnicy; inaczej w ten czy inny sposób musicie ją wypełnić. I nie mówcie, że skierujecie się do Pana, żeby On zwolnił was z tej obietnicy. To bezużyteczne ponieważ Pan nie jest przeciwny prawu, które On sam ustalił. Bóg jest wszechmocny, tak, ale nie na sposób który przedstawia to religia. Od chwili kiedy świat, który stworzył opiera się na prawie a On zaakceptował też życie w tym świecie, podlega On swym własnym pierwotnym dekretom. W tym jest wielkość Boga. On nie zmienia według swojej przyjemności reguł, które sam ustalił. Tak więc nie On zwolni was z obietnic. Powie wam: „Ponieważ obiecałeś ja nie mogę nic zrobić. Skieruj się do osoby wobec której się zobowiązałeś”.

Podziwianie czegoś albo kogoś jest potrzebnym doświadczeniem wszystkich ludzi, ponieważ podziwianie i zachwycanie są uczuciami, które dodają zabarwienia, smaku ich życiu: są jakby tym co ich niesie: pożywieniem, wzmocnieniem. Ale ludzie muszą także i przede wszystkim nauczyć się rozeznania. Jak? Podziwiając najpierw światło, mądrość i miłość bożą, ponieważ przez to będą zdolni inspirować się takimi istotami ludzkimi, które boskość wyrażają i objawiają.

Oto sprawdzian, którego wszyscy potrzebują. Bez tego sprawdzianu narażacie się na wielkie niebezpieczeństwo. Zwiążecie się z osobami, które będą wiedziały jak was uwieść, ale które przyniosą wam tylko kłopoty i smutek i któregoś dnia kiedy będziecie już całkiem wykończeni opuszczą was by znaleźć nowe ofiary. Niestety w ten sposób następują rzeczy w świecie, jeśli ludzie nie wiedzą co powinni cenić i podziwiać u innych aby być zawsze w stanie zachwytu i radości.

Tak jak zwierzę człowiek musi się odżywiać żeby przetrwać. Jednak w odróżnieniu od zwierzęcia może przez swoją świadomość znaleźć w czynności jedzenia sposób na rozwój psychiczny i duchowy. Pożywienie reprezentuje przejaw Boskości trzeba więc analizować go pod różnymi aspektami: skąd ono pochodzi, co zawiera, jakie są zalety z którymi się łączy, jakie istoty nim się zajmowały. Cała ta żywotna materia, która przyczynia się do budowy i podtrzymania naszego życia zbudowana jest z energii, cząsteczek, które pochodzą nie tylko z ziemi ale z całego wszechświata.

Rośliny i owoce z pochodzenia są istotami duchowymi. Żeby w nas podtrzymać życie te istoty musiały się dostosować do praw materii to znaczy inkarnować się w ciało fizyczne. Dlatego próbując uświadomić sobie bogactwo i wartość pożywienia potrafimy odbierać i odczytywać wiadomości, które przynoszą: one nam mówią jak wszystkie komórki z których się składają przeniknęły wszechświat, jakie istoty pracowały nad rozwojem ich wegetacji i wlały określoną zawartość. Wiedza, którą w ten sposób otrzymujemy podczas jedzenia jest wiedzą żywą, ponieważ przenika całkowicie substancję naszej istoty.

Niepokój, podniecenie, kłopoty stwarzają najgorsze warunki dla waszych działań, waszych myśli. Dlatego jeśli macie problem do rozwiązania, ważną decyzję do podjęcia rozpocznijcie od uspokojenia. Stwórzcie w sobie ciszę i spróbujcie wznieść się najwyżej w was samych gdyż to w górze znajduje się światło. Jeśli już stwierdzicie iż osiągnęliście pewien rodzaj szczytu, zadajcie pytanie, które was nurtuje i czekajcie… Odpowiedź zacznie do was docierać bardziej lub mniej jasno; będzie to być może wrażenie niewyraźne, trudne do interpretacji, ale będzie to już wskazówka. Lecz nie poddawajcie się. Ponawiajcie to tyle razy ile trzeba, stawiajcie pytanie: wkrótce poczujecie znów jasność, przekonanie i od tej chwili nie będzie więcej wątpliwości lecz więcej poznania jak powinniście działać.

Światło myślenia, ciepło w sercu i wolna wola: jeśli wypełnicie te trzy warunki znajdziecie zawsze najlepszą odpowiedź na pytanie, które postawiliście i podejmiecie dobrą decyzję.