Pewnego dnia człowiek, który okrutnie cierpiał z powodu postawy swoich dzieci już dorosłych, przyszedł mnie odwiedzić: otóż podczas gdy on w ich życie wnosił wiele dobra, hojności, nie otrzymywał w zamian niczego prócz niewdzięczności, okrucieństwa i był z tego powodu zbulwersowany, wręcz wyniszczony przez tę niesprawiedliwość. Ja wtedy mu powiedziałem: „Czy pan zechce przyjąć ode mnie na to lekarstwo, skuteczne antidotum? Pan przezwycięży te doświadczenia, jeśli zaakceptuje ideę, że Opatrzność używa tego środka aby pana wzmocnić, żeby pana uwolnić, czy sprawić aby pan też rozważył, czy stał się przez to lepszym. Tym co pana zniszczyło i uczyniło chorym było jedynie myślenie, że to co pana spotyka, nie jest sprawiedliwe. Proszę pomyśleć, że to jest właściwe i pan wyzdrowieje”. Ten człowiek miał do mnie zaufanie i rzeczywiście doszedł do równowagi, zaakceptował to, aby sobie powiedzieć także, że zapłacił może za winy popełnione we wcześniejszej egzystencji… Jeżeli nie dochodzi do akceptacji tego sposobu myślenia, wycieńcza i rujnuje się siebie.

Więc jeżeli czujecie się ofiarami niesprawiedliwości zaakceptujcie ideę, że to tylko pozornie wygląda na niesprawiedliwość. Choć to nie jest być może prawdą, jesteście być może naprawdę niewinni, lecz ta idea wam pomoże, ponieważ akceptując ją wyzwolicie się. Ja to potwierdzam na sobie.

Smak rzeczy jest o wiele ważniejszy od ich posiadania! Dlatego jest bardziej wskazane aby dla kogoś, komu niczego nie brakuje, pieniądze stały się drugoplanową sprawą. Widzi się co stanowi życie tylu biznesmenów: cały czas spędzają w swoim biurze, na spotkaniach! Kiedy z nich wychodzą, to po to, żeby szybko zacząć kursować z jednego krańca planety na drugi, bez oglądania niczego w rejonach które przemierzają, czy poznawania ich mieszkańców. A to w ten sposób właśnie ich wrażliwość na to co tworzy piękno i poezję w życia ulega w końcu przytępieniu. I czemu będzie służyć wtedy zgromadzenie fortuny? Oni nawet nie będą mogli smakować korzyści, które ona im zapewnia, ponieważ wewnętrznie zniszczyli coś co nadaje najprzedniejszy smak rzeczom, zdarzeniom i ludziom. Jakież to jest smutne: mieć możliwości osiągnięcia wszystkiego, lecz w rzeczywistości poza próżnością posiadania nie odczuwać z niczego żadnej radości.

Więc, jeśli zmuszeni jesteście wybierać między dwoma sytuacjami posiadania: dużego majątku, przy utracie zdolności jego docenienia, czy niewielkiej własności, ale przy zachowaniu smaku wszystkiego, to wybierzcie smak: bo wtedy najmniejsza rzecz wam przyniesie radość.

Jak to się dzieje, że tyle ludzi się skarży na samotność? Czy zrozumieją, jeśli im się powie, że to oni sami, w swojej głowie wykreowali tą samotność? W rzeczywistości nikt nie jest nigdy sam. Cały wszechświat nas ogląda i nas słucha. Żadne z naszych słów, żaden z naszych gestów, nie pozostaje bez echa.

Jeśli rankiem, otwierając okno przyjmiecie zwyczaj powiedzenia dzień dobry ziemi, niebu i wszelkiemu stworzeniu, to z czterech kierunków przestrzeni odpowiedzą wam głosy jak echo: dzień dobry, dzień dobry, dzień dobry… i cały dzień będziecie czuli, że ktoś wam towarzyszy. A gdy po wyjściu z domu, także mijacie na ulicy pewną liczbę osób: większość jest wam nieznana, to czy to jest takie trudne pokazywać im otwartą i braterską twarz? I czy te osoby nie zasługują na to, aby im poprzez myśli życzyć światła, pokoju, radości?… Mówicie że oni was nie inspirują? Tak, może, ponieważ zatrzymujecie się na zewnętrznym wyglądzie. Lecz za aparycjami są ich dusze i ich duchy. Kiedy umiecie przez waszą duszę i waszego ducha, wejść w relację ze wszystkimi duszami i duchami na ziemi, kiedy to, co macie w was najlepszego napotka to co najlepsze u innych, wierzcie mi, nie poczujecie się nigdy sami.

Kosmiczna inteligencja dała człowiekowi środki do zgłębienia jej tajemnic i oddychanie jest jednym z nich. Gdyby filozofowie się kwapili praktykować świadomy oddech, to czyniąc to rozwiązaliby problemy, które są dla nich jeszcze zagadkami. Wydajność myślenia jest związana z oddychaniem. Nawet jeśli płuca nie oddziałują bezpośrednio na mózg są czynnikiem istotnym, ponieważ przyczyniają się do oczyszczenia krwi, a jeśli krew jest czysta, ona przemywa mózg wnosząc weń elementy, które sprzyjają pracy myśli, więc także medytacji.

Ćwiczenia oddechowe pełnią więc nadrzędną rolę w życiu człowieka duchowego i on powinien zorganizować swoje zajęcia w czasie w ten sposób, aby móc robić te ćwiczenia każdego ranka na czczo. Bowiem po śniadaniu, to już nie jest tak samo, płuca są ograniczone w swoich poruszeniach i to może być nawet szkodliwe. Należy zawsze robić ćwiczenia oddechowe na czczo lub cztery, pięć godzin po posiłku. Lecz momentem najkorzystniejszym jest ten przy wschodzie słońca, ponieważ przez oddychanie można schwytać z powietrza tę bardzo cenną esencję, którą jogowie hinduscy nazywają praną. Prana jest podstawa wszystkich energii kosmicznych i to rankiem o wschodzie słońca jest najbardziej obfita. Żeby móc z tego skorzystać powinniśmy być uważni i skoncentrowani, ponieważ wraz z tchnieniem powietrza ujawnia się także Bóg, który nam mówi: „Oddychaj, słuchaj, a usłyszysz me słowo”.

Każdy człowiek ma jedną czy więcej słabości – zbyt długo by je wyliczać – i nie brakuje możliwości aby został przez pokusy pokonany: wszystko wokół temu służy, aby w nim obudzić łakomstwo, zmysłowość, frywolność, chciwość, agresywność… Ten, który chce zwyciężyć swe słabości powinien szukać znaków, które go poinformują o nadchodzeniu pokusy. Odkryje wtedy, że te znaki są zawsze te same i że są one jej zwiastunami. Niechby więc je analizował i dociekał z jakiej okazji upadł i przez jakie znaki kuszenia to zaczęło się w nim nastręczać. Te znaki mogą być u niego falą niecierpliwości, szczególnym odczuciem w splocie słonecznym, myślą która przenika, obrazem który się nasuwa itd.

Istnieją zawsze znaki wyraźnie wam zwiastujące, że pokuszenie się zbliża. Są one różne w zależności od osób i do was należy, by odkryć ich obecność w świadomości. Kiedy w końcu rozpoznacie te znaki wyprzedzające pokusy, możecie stać się panem sytuacji, ponieważ po ich uobecnieniu będziecie wiedzieć że powinniście zwiększyć waszą czujność.

Gdy rozpatrujemy świat materialny i świat duchowy, każdy z nich prezentuje nam swe bogactwo; w obu wypadkach nie jest to łatwe do uzyskania, ale trudności w jego zdobywaniu przeżywane są zupełnie inaczej w zależności od tego, czy szuka się jednego czy drugiego.

Ten, który koncentruje się na sukcesie materialnym, na posiadaniu, pieniądzach, sile i w tym nie dochodzi do spełnienia, gorzko przeżywa swe niepowodzenia: nie osiągając tego, czego sobie życzy doświadcza frustracji, gdyż spotkała go porażka i często życzy jej innym tym, którym się to akurat właśnie udało. Podczas gdy ten, który żywi potrzeby duchowe, czuje się zawsze wsparty, jakby był zamieszkany przez światło, które go nigdy nie opuszcza. Przez swoje aspiracje do życia wyższego, nie przestaje tkać połączeń ze światem boskim i te połączenia powodują w nim utajone wibracje. Nawet jeśli nie osiągnie całkowitej realizacji wszystkich swoich aspiracji, nawet jeśli czuje się jakże mały, w obliczu nieskończoności jego ideału, potężne wibracje, które poruszają głęboko jego istotę ratują go od zniechęcenia. Ten ideał jest jak światło, które pokazuje cel do osiągnięcia, równocześnie oświetlając jego drogę i mimo przeszkód czuje on każdego dnia, że przybliża się do ojczyzny niebieskiej.

Źródłem miłości uniwersalnej jest słońce. Ono napromieniowuje każdego dnia swymi cząsteczkami życia całą naturę i to są właśnie te cząsteczki, które potem otrzymujemy od kamieni, roślin, zwierząt… a nawet ludzi. Ponieważ ludzie posiadają także cząsteczki słońca, lecz tylko w bardzo małej ilości, ponieważ nie robią wysiłku żeby je przyciągać i dlatego miłość, którą sobie dają nie może im przynieść obfitości.

Prawdziwa miłość znajduje się w obfitości słońca i tam należy jej szukać. Ten kto się nie nauczył wznosić aż do źródła nie znajdzie niczego poza małymi kroplami rosy skondensowanymi na jakichś liściach i kwiatach a to nie jest wiele. Jest z pewnością kilka miejsc ciała mężczyzny, czy kobiety, z którymi miłość nieco się wiąże, lecz jeśli się jej tylko tam szuka, będzie się zawsze głodnym i spragnionym. Aby poczuć się pełnymi powinniście szukać tej niezmierzonej miłości u źródła, z którego przelewa się na całe stworzenie. Będziecie kochać potem kobietę, czy mężczyznę, lecz żeby znaleźć obfitość, idźcie najpierw ugasić swe pragnienie u źródła.

Ćwiczenia, które nauka duchowa poleca do praktykowania mają na celu uczynić wibrującą całą naszą istotę, aż do najmniejszych komórek rąk i nóg, w zgodzie z prawdami które akceptujemy intelektualnie. Rozumienie oznacza ich stosowanie, realizowanie, wcielanie. Z każdą prawdą, z którą wchodzimy w kontakt powinniśmy tak postępować, sprawić aby weszła w nas głęboko, aż do przeniknięcia naszej psychicznej i również fizycznej istoty. Zrozumienie prawdziwe nie dokonuje się tylko przez komórki mózgu; ono się uobecnia także przez komórki serca, żołądka, płuc, wątroby i wszystkich innych organów. Jeśli komórki wszystkich innych organów nie są także zmobilizowane do tej pracy oznacza to, że zdolności mózgu są również zmniejszone. Aby nasze rozumienie było kompletne wszystkie komórki ciała powinny brać w nim udział.

Poza tym co widzimy istnieje świat, którego nie widzimy, a który jest jednakże tak samo realny. Ten niewidzialny świat jest zamieszkany przez istoty, które nazywa się wróżkami, czy duchami natury. Zdarza się, że dzieci widują te stworzenia. W ich pierwszych latach żyją spontanicznie w kontakcie z nimi. Lecz jeśli mówią o tym dorosłym, szczególnie swoim rodzicom, ci nie przywiązują do tego wagi lub są rozbawieni tymi historiami. Więc jeśli się nie bierze ich na serio, dzieci nie mówią już nic więcej, nawet zaczynają wątpić w to co przeżyły, aż do momentu kiedy wszystko zapomną. Bardzo małe dzieci posiadają coś w rodzaju jasnowidzenia i jeśli dorośli akceptowaliby je, użyczając ucha ich wypowiedziom mieliby zdumiewające odkrycia, które by im przypominały ich przeżyte doświadczenia z własnego dzieciństwa; przez lekceważenie ich pozbawiają się jednak tej bardzo cennej rzeczy.

Bądźcie więc uważni na przekazy małych dzieci i nawet tych, które są wyraźnie mniej przebudzone, gdyż ich duch, który jeszcze nie dokonał kompletnej inkarnacji, czuje to, czego dorośli już nie widzą i nie czują. Dziecko nie zamieszkuje swego ciała fizycznego realnie aż do siódmego roku życia. Dotąd żyje po części poza swym ciałem i dlatego duchy świata niewidzialnego są dla niego obecnościami mu znanymi.

Lęk, ten instynkt tak niezbędny dla przetrwania gatunku ludzkiego może przybrać w niektórych przypadkach formy tak niekontrolowane i irracjonalne, że zamiast ratować, powoduje wyniszczenie wielu mężczyzn i kobiet. Dlatego nie należy czekać na to, aby być skonfrontowanym z wielkim niebezpieczeństwem i wtedy dopiero zacząć ćwiczyć pokonywanie lęku.

Przyjdzie wam od czasu do czasu niespodziewanie znaleźć się twarzą w twarz z faktami, sytuacjami, czy nawet tylko słowami, które mogą was napawać trwogą. Na przykład jakaś osoba zaczyna wam grozić pozbawieniem ważnej dla was rzeczy, lub przeciwstawieniem się waszym pomyślnym planom. Zamiast napełniać się natychmiast lękiem i gmatwać się w nieśmiałych i niezgrabnych protestach, czy też wybiegać z krzykiem, strzelając drzwiami, nie powiedzcie niczego, lecz pozostańcie spokojnymi. Kiedy się jest zaskoczonym, agresywne reakcje tylko pogarszają sytuacje. Kto wie zresztą, czy nie są to tylko czcze pogróżki? I nawet jeśli są one realne, lepiej się stanie jeśli stawicie czoła z zimną krwią. Spróbujcie odtworzyć w pamięci wszystkie te okoliczności, kiedy z powodu lęku uznaliście je za niebezpieczne, a wtedy reagowaliście impulsywnie i potem tego żałowaliście.