Nawet jeśli to tylko słowo, cała obietnica, całe zaangażowanie wobec tej osoby na ważny temat, wiąże was z nią, ponieważ w planie eterycznym wasze słowa są zarejestrowane i to dokładnie tak jakbyście obiecali to na piśmie, jakbyście podpisali kontrakt. Nic nie może was z tego zwolnić z wyjątkiem osoby wobec której macie to zobowiązanie. Jeśli ta osoba jest dobra, pobłażliwa, wyrozumiała ona zwolni was z waszej obietnicy; inaczej w ten czy inny sposób musicie ją wypełnić. I nie mówcie, że skierujecie się do Pana, żeby On zwolnił was z tej obietnicy. To bezużyteczne ponieważ Pan nie jest przeciwny prawu, które On sam ustalił. Bóg jest wszechmocny, tak, ale nie na sposób który przedstawia to religia. Od chwili kiedy świat, który stworzył opiera się na prawie a On zaakceptował też życie w tym świecie, podlega On swym własnym pierwotnym dekretom. W tym jest wielkość Boga. On nie zmienia według swojej przyjemności reguł, które sam ustalił. Tak więc nie On zwolni was z obietnic. Powie wam: „Ponieważ obiecałeś ja nie mogę nic zrobić. Skieruj się do osoby wobec której się zobowiązałeś”.
Kategorie-Archive: 2024
Podziwianie czegoś albo kogoś jest potrzebnym doświadczeniem wszystkich ludzi, ponieważ podziwianie i zachwycanie są uczuciami, które dodają zabarwienia, smaku ich życiu: są jakby tym co ich niesie: pożywieniem, wzmocnieniem. Ale ludzie muszą także i przede wszystkim nauczyć się rozeznania. Jak? Podziwiając najpierw światło, mądrość i miłość bożą, ponieważ przez to będą zdolni inspirować się takimi istotami ludzkimi, które boskość wyrażają i objawiają.
Oto sprawdzian, którego wszyscy potrzebują. Bez tego sprawdzianu narażacie się na wielkie niebezpieczeństwo. Zwiążecie się z osobami, które będą wiedziały jak was uwieść, ale które przyniosą wam tylko kłopoty i smutek i któregoś dnia kiedy będziecie już całkiem wykończeni opuszczą was by znaleźć nowe ofiary. Niestety w ten sposób następują rzeczy w świecie, jeśli ludzie nie wiedzą co powinni cenić i podziwiać u innych aby być zawsze w stanie zachwytu i radości.
Tak jak zwierzę człowiek musi się odżywiać żeby przetrwać. Jednak w odróżnieniu od zwierzęcia może przez swoją świadomość znaleźć w czynności jedzenia sposób na rozwój psychiczny i duchowy. Pożywienie reprezentuje przejaw Boskości trzeba więc analizować go pod różnymi aspektami: skąd ono pochodzi, co zawiera, jakie są zalety z którymi się łączy, jakie istoty nim się zajmowały. Cała ta żywotna materia, która przyczynia się do budowy i podtrzymania naszego życia zbudowana jest z energii, cząsteczek, które pochodzą nie tylko z ziemi ale z całego wszechświata.
Rośliny i owoce z pochodzenia są istotami duchowymi. Żeby w nas podtrzymać życie te istoty musiały się dostosować do praw materii to znaczy inkarnować się w ciało fizyczne. Dlatego próbując uświadomić sobie bogactwo i wartość pożywienia potrafimy odbierać i odczytywać wiadomości, które przynoszą: one nam mówią jak wszystkie komórki z których się składają przeniknęły wszechświat, jakie istoty pracowały nad rozwojem ich wegetacji i wlały określoną zawartość. Wiedza, którą w ten sposób otrzymujemy podczas jedzenia jest wiedzą żywą, ponieważ przenika całkowicie substancję naszej istoty.
Niepokój, podniecenie, kłopoty stwarzają najgorsze warunki dla waszych działań, waszych myśli. Dlatego jeśli macie problem do rozwiązania, ważną decyzję do podjęcia rozpocznijcie od uspokojenia. Stwórzcie w sobie ciszę i spróbujcie wznieść się najwyżej w was samych gdyż to w górze znajduje się światło. Jeśli już stwierdzicie iż osiągnęliście pewien rodzaj szczytu, zadajcie pytanie, które was nurtuje i czekajcie… Odpowiedź zacznie do was docierać bardziej lub mniej jasno; będzie to być może wrażenie niewyraźne, trudne do interpretacji, ale będzie to już wskazówka. Lecz nie poddawajcie się. Ponawiajcie to tyle razy ile trzeba, stawiajcie pytanie: wkrótce poczujecie znów jasność, przekonanie i od tej chwili nie będzie więcej wątpliwości lecz więcej poznania jak powinniście działać.
Światło myślenia, ciepło w sercu i wolna wola: jeśli wypełnicie te trzy warunki znajdziecie zawsze najlepszą odpowiedź na pytanie, które postawiliście i podejmiecie dobrą decyzję.
Odrzucić człowieka, gardzić nim, poniżać, to oświadczać, iż nie jest stworzeniem Bożym i nikt nie ma prawa tak sądzić a nawet myśleć o podobnej rzeczy; nikt nie ma prawa stawać między tym stworzeniem i jego Ojcem Niebieskim. Jeśli ktoś z własnej woli odcina się od miłości boskiej, oczywiście jest wolny ale nikt nie może go usuwać, nikt nie ma prawa go wykluczać.
Nawet osoby mniej rozwinięte, mniej zdolne są córkami i synami Boga. On włożył w nich swoją iskrę, ducha, który jest Jego emanacją i to obecność tej iskry czyni, iż uczestniczą w naturze boskiej. Kiedy popełniają błędy, zasługują oczywiście na karę, usankcjonowanie. Jednak nawet jeśli jest się zmuszonym potraktować ich z surowością i trzymać ich jakiś czas w odosobnieniu nie można nigdy zapominać, iż istnieje w nich głęboko zagrzebane nasionko boskie i że to nasionko powinno być respektowane i kultywowane. Poprzez znieważenia czynione Jego dzieciom znieważa się Samego Boga.
Kiedy przebywacie wśród natury spróbujcie mieć świadomość obecności wszystkich istot, które ją zamieszkują i które istniały już dawno zanim pojawił się na ziemi człowiek. Mówcie do nich, zachwycajcie się ich pracą, którą spełniają w jeziorach, rzekach, lasach, górach, chmurach itp. I poproście ich także by niosły pomoc wszystkim ludziom, którzy pracują żeby miłość, światło i pokój zapanowały w końcu na ziemi.
W czynnościach politycznych, ekonomicznych, socjalnych, ludzie sądzą iż są jedynymi, którzy mogą mieć wpływ na bieg świata. Nie, w tym żywym i świadomym organizmie, którym jest natura i do którego należymy, mnóstwo istot jest gotowych do wzięcia udziału w ewolucji ludzkości. Cztery elementy: ziemia, woda, powietrze i ogień są od wieków przeznaczone by pomagać tym, którzy pracują żeby stać się stworzeniami pokoju, harmonii i piękna. A więc tam gdzie pójdziecie, pomyślcie by skierować myśli do wszystkich istot duchowych, które zamieszkują naturę aż do słońca i do gwiazd i proście ich aby swą obecnością przyczyniły się do nadejścia nowej ery.
Życie charakteryzuje się ruchem, ono nie jest nigdy takie samo: płynie, krąży i przemienia się, zmieniając miejsce ludzi i rzeczy i za każdym razem trzeba się zaadoptować. Dzisiaj mieliście problem do rozwiązania i udało się wam to stosując pewną metodę. Ale oto nazajutrz następuje inne zdarzenie i jeśli próbujecie temu zaradzić stosując tę samą metodę nie możecie być pewni że to będzie działało; jesteście więc zmuszeni wziąć pod uwagę nieoczekiwaną, nową sytuację.
Powiedzcie sobie jasno, że nigdy nie zaznacie całkowitego odpoczynku ponieważ życie bez przerwy przynosi różne problemy i każdy wymaga szczególnego rozwiązania. Wczoraj na przykład rozwiązaniem był gest dobroci, szlachetności ale dziś macie inną sprawę do uregulowania i tu jest potrzebny rozsądek i zdecydowanie a nawet sprzeciw, który wam pomoże. Innym razem będzie to obojętność lub zapomnienie… Szukajcie więc jak dostosować każdy dzień do okoliczności. Wymaga to uwagi i zastanowienia.
Co zachęca ludzi do wyjścia z domu, odwiedzenia rodziny, swoich przyjaciół, pójścia na zakupy, do sklepów albo spacerowania w naturze? Całkiem po prostu potrzeba wymiany. Ponieważ wymiany są absolutnie niezbędne w życiu. Nawet można zdefiniować życie jako rezultat wymiany jaką czynimy z całym wszechświatem i stworzeniami, które go zaludniają. Nasze życie jest tylko wymianą. Przejawem najbardziej ewidentnym są oddychanie i odżywianie i jeśli te wymiany nie są poprawne następuje osłabienie, choroba i śmierć.
Ale wymiany, które musimy robić żeby żyć nie ograniczają się tylko do oddychania i odżywiania. Albo dokładniej: polegają na oddychaniu i odżywianiu się także w różnych regionach wszechświata żeby ożywić nasze ciała subtelne: ciało eteryczne, astralne, mentalne, kauzalne, buddyczne, atmiczne.* Wszyscy ci, którzy nauczyli się jak oddychać i odżywiać się poprzez ich ciała subtelne odczuwają swoje życie jako niezmierzoną symfonię.
Wolność może być rozumiana jedynie w powiązaniu z pojęciem hierarchii. Jaką wolność może mieć ten, który znajduje się na dole drabiny? Czy kamienie są wolne?… A rośliny?… A zwierzęta?… A nawet ludzie z których większość nie jest wolnymi: oni są mniej lub bardziej pod władzą innych ludzi albo istot świata niewidzialnego, ponieważ wewnętrznie, psychicznie znajdują się bardzo nisko w hierarchii i to nie oni decydują.
Ten kto chce się uwolnić z pęt, jakie one by nie były powinien starać się wznosić coraz wyżej zbliżając się coraz bardziej do szczytu, do Pana i uwalniać się. Ponieważ to Bóg jest rzeczywiście wolny. Wszystkie inne stworzenia żyją w formie podległości nawet Archaniołowie zanurzeni w duszy Pana podlegają Mu. One są wolne wolnością Pana, ale wobec Niego wolnymi nie są. Pan jest wolny i w stopniu w jakim zbliżają się do Niego są wolne w Jego wolności, nie inaczej.
Żeby sprawy były jasne: nauka duchowa daje wam znajomość metod, odkrywa wam niespodziewane horyzonty ale nie daje wam bezpieczeństwa doświadczenia. W życiu jaką drogę by się podjęło dobrą czy złą, spotykają was trudności. Być może nie są one tej samej natury i przede wszystkim przeżywa się je różnie, ale nie uniknie się ich.
Słabość, nadwrażliwość są niebezpieczne i zagrażają uczniom nauki duchowej. Ponieważ oni wybrali drogę światła, wyobrażają sobie, iż będą się rozwijać pod ochroną sił istot duchowych z dala od wypadków, chorób i ataków ludzi nieżyczliwych. A więc kiedy stają wobec doświadczeń, których nie oczekiwali, nie wiedzą jak się im przeciwstawić i załamują się. Odtąd każdy powinien wcześniej wiedzieć, iż nauka duchowa nie przygotowuje im schronienia gdzie będą bezpieczni w razie wypadków życiowych, ale dając światło i metody robi tak wiele! A więc oświecajcie się tym światłem, stosujcie metodę: cokolwiek się zdarzy nie tylko pozostaniecie niezłomni, niezwyciężeni, ale staniecie się także zdolni do pomocy tym, którzy są w kłopotach.