Kategorie-Archive: 2024

Pewnego dnia opuścicie ziemię i trzeba żebyście w chwili odejścia czuli się w harmonii z wszystkimi stworzeniami. Jeśli istnieją jacyś ludzie z którymi jesteście w konflikcie nie przedłużajcie tej sytuacji i poszukujcie pojednania także z nimi.

Inaczej zapisze się to w was jako dług do spłacenia. Nie czekajcie do ostatniej chwili.

Powiecie iż są osoby, których nie będziecie mogli nigdy zobaczyć i inne, które nigdy nie zaakceptują pogodzenia się z wami. Załóżmy, że może tak być. Ale możecie odszukać te osoby w myśli, w sercu i w duszy i pojednać się z nimi. Nawet gdy wobec zbliżającej się śmierci nie jesteście już zdolni zrobić co trzeba, macie jeszcze możliwość doznania uczucia miłości, życzliwości wobec wszystkich stworzeń i istot, które was otaczają, tych, które poznaliście. Ten kto kocha jest panem śmierci.

Kiedy niebo nocą jest jasne zatrzymajcie się przez chwilę żeby kontemplować gwiazdy. Wyobraźcie sobie, że opuszczacie ziemię, jej zmagania i jej tragedie i stajecie się mieszkańcami nieba. Stopniowo przez wznoszenie się w przestrzeń poczujecie, że wasza dusza rozwija bardzo subtelne anteny, które pozwolą jej komunikować się z najodleglejszymi rejonami oraz iż Ten, który stworzył tyle światów z pewnością zaludnił je stworzeniami mądrzejszymi, piękniejszymi i potężniejszymi niż te którymi są ludzie. Gdyż kiedy się ich widzi dyskutujących, kłócących, wzajemnie zabijających jak miałoby się wierzyć, że na ziemi – tym ziarnku prochu w bezmiarze – Stworzyciel umieścił najdoskonalsze ze stworzeń?

Myśląc, iż wszystkie gwiazdy, które kontemplujecie istnieją od miliardów lat, że Inteligencja kosmiczna która stworzyła światy jest wieczna i że wy jesteście stworzeni na jej obraz, poczujecie że wasz duch jest także wieczny.

Objąć się, uścisnąć dłoń, pocałować się lub inne okazanie sympatii i przyjaźni przy spotkaniu to potrzeba, której trzeba użyczyć szczególnej uwagi. W przeciwnym razie jest to zbędne i nie tylko zbędne ale i szkodliwe gdyż każda forma niedbałości w relacjach ludzkich ma negatywny wpływ na psychikę jednych i drugich.

Wyrażenie gestów zewnętrznych szacunku i uczucia bez włożenia w to myśli i serca lecz tylko z powodu dania satysfakcji konwenansom oznacza pozbawienie czegoś zarówno tego, który daje jak i tego, który otrzymuje. To coś jest oczywiście mało uchwytne lecz wszystko to co istotne dla naszej radości, dla naszego rozwoju ma zawsze tak nieuchwytny charakter. Dlatego spojrzenie, sekunda ciszy, uśmiech, poprzez który dusza się wyraża mogą dać o wiele więcej niż jakiś bardziej konkretny wyraz czy nawet prezenty.

Większość ludzi czuje niewyraźnie że coś w nich domaga się pożywienia, którego aktywności dnia codziennego nie mogą im przynieść. Dlatego czytają lub idą do kina, do teatru, na koncert, do muzeum aby znaleźć pożywienie, którego potrzebują. Odczuwają jednak zwykle brak satysfakcji, pustkę, jeśli równocześnie nie szukają go w sobie samych w wysokich rejonach duszy i ducha. Nawet wielcy artyści są ograniczeni w sposobie wyrażania i nie mają możliwości wytłumaczenia dokładnie tego co widzą, słyszą czy czują w chwilach inspiracji.

Arcydzieła sztuki mogą wam przynieść wiele ale nigdy nie zapominajcie iż są w waszej duszy rejony, które wam przyniosą jeszcze więcej jeśli dojdziecie do ich odkrycia. Inteligencja kosmiczna złożyła w człowieku ten instynkt, który popycha go do pójścia ciągle dalej, ciągle wyżej; to co czyni człowieka wyjątkowym między gatunkami żyjącymi. Ale tylko praktyka duchowa czyni go zdolnym do wzniesienia się ponad siebie i wejścia w kontakt z regionami wobec których niewyraźnie przeczuwają że są jego prawdziwą ojczyzną.

Czy czasem zdarza się wam mieć świadomość, iż jesteście wspierani przez dobroczynne istoty niewidzialnego świata?… Ponieważ jeśli możecie oddychać, jeść, chodzić, pracować, nawet spać, oznacza to, iż w każdym momencie dnia otrzymujecie wsparcie: jesteście nie tylko prowadzeni, macie pomoc ale także inspirację, żeby stawać się kreatorami waszego życia. Z waszej strony wy także podtrzymujecie pewne stworzenia w świecie. Nie znacie ich i w chwili kiedy one otrzymują waszą pomoc nie wiedzą skąd ona pochodzi ale taka jest rzeczywistość. Każda istota żyjąca emituje prądy i kiedy żywicie w sobie świetliste myśli i ciepłe uczucia, kiedy modlicie się czy medytujecie emitujecie dobroczynne fale i te fale niesione przynoszą pomoc i ukojenie stworzeniom, które doznają cierpienia. Jak tu nie widzieć także sensu waszego życia i zawsze nowych powodów do radości? Pomyślcie o tym. Jaka to zachęta dla was, że możecie czuć, iż jesteście wspierani przez tysiące świetlistych istot i że wy także możecie wspierać inne stworzenia!

Prawda jest problemem filozoficznym ale też i praktycznym, ponieważ prawda nie jest kompletna tak długo jak pozostaje jedynie na planie intelektu, myśli. Aby była kompletna trzeba ją sprowadzić na płaszczyznę uczucia i jeszcze niżej na poziom działania. Teoretycznie, intelektualnie, każdy może być gotowy do przyjęcia prawdy: tak długo jak dotyczy jedynie teorii nie zobowiązuje ona szczególnie do niczego. Ale trzeba zaakceptować następnie tę prawdę w swoim sercu i doprowadzić do tego żeby stała się w końcu skonkretyzowana przez czyn. I jakaż tu trudność! Weźmy bardzo prosty przykład. Teoretycznie jest dość łatwo przyjąć za prawdę, że wszyscy ludzie są braćmi. Jednak mieć dla nich wszystkich uczucia braterskie to już o wiele trudniejsze. Kiedy postępuje się bratersko jakie by nie były osoby i okoliczności w tym przypadku jest to rzecz najtrudniejsza na świecie i trzeba to przyznać, że także najmniej dobrze realizowana.

Kiedy się tłumaczy to co jest trafne i dobre ileż ludzi mówi: „Zrozumiałem, zrozumiałem…” Ale działają następnie przeciw wszystkim prawom sprawiedliwości i dobroci, ponieważ nie mają świadomości iż serce też powinno mieć swoje słowo a wola zmobilizować się i to zrealizować. Tak więc wszystkie idee nie zrealizowane są prawie bezużyteczne. Kiedy żywi się prawdziwą myśl, trzeba być w stanie wystarczająco ją kochać żeby chcieć działać zgodnie z nią.

Udajecie się rano na wschód słońca: sfera światła wynurza się wolno z ciemności i jej blask wypełnia całą przestrzeń. Zanurzajcie się w tym światłe jak w oceanie życia, który wibruje i pulsuje… wyobraźcie sobie, że pływacie i roztapiacie się w nim, że oddychacie, że go pijecie. Pozwólcie aby wchłonęła was ta jasność aż poczujecie iż wszystkie wasze kłopoty, zwątpienia i ciemność rozpuszczą się w niej.

Kiedy nauczycie się łączyć ze światłem słońca, będzie wam towarzyszyć wszędzie. Przeniknie wszystkie komórki waszego ciała, które zaczną wibrować w unisonie z duchem słońca. I nie tylko otrzymacie energię z tego niewyobrażalnego rezerwuaru kosmicznego, ale będzie wam dana prawdziwa wiedza, która w was zawsze strzeże tego co żywe.

Jakie by nie były błędy, które mogliście popełnić nic, jeśli tego rzeczywiście pragniecie, nie może przeszkodzić w procesie powrotu na właściwą drogę. Powiedzcie sobie nawet iż istoty niebiańskie będą miały większe zaufanie do ludzi, którzy popełnili błędy i mając ich świadomość podjęli ich poprawę niż do tych, którzy nigdy nie mieli potknięć. Dlaczego? Ponieważ ci, którzy jeszcze nigdy nie upadli nie myślą iż trzeba być ostrożnym: nie mają doświadczenia, nie są jeszcze silni, mogą iść i zbłądzić i gdzieś się zagubić; nie można im wierzyć. Podczas gdy ci, którzy przeszli już przez „szpony diabła”, którzy cierpieli i którzy powzięli decyzję żeby z tego wyjść, od dnia gdy to osiągną cokolwiek by się działo pozostaną niewzruszeni.

Wobec tego co wam powiedziałem powinniście tylko zauważyć, iż jakie by nie były te upadki, trzeba zastanowić się że zawsze jest możliwość poprawy. Nie wnioskujcie jednak, iż można pozwolić sobie na wszystkie błędy, aby następnie odnaleźć prawidłową drogę! W każdym razie każdy popełnił już dotąd wystarczająco wiele błędów: jest już czas by zmądrzeć!

Osoba, którą spotkało jakieś przeżycie przychodzi do was zwierzyć się ze swego zmartwienia. Często jednak nie przychodzi po pomoc by znaleźć rozwiązanie lecz aby podzielić się swym zmartwieniem. A więc uważajcie! Ponieważ jeśli pozwolicie się udręczyć przez jej zmartwienie nie pomożecie jej, a przeciwnie, będziecie sparaliżowani i razem z nią przygnębieni. Przez waszą sympatię, wasze współczucie sądzicie, iż możecie przynieść tej osobie uspokojenie? Na chwilę z pewnością tak, ale jakiś czas potem żałość i płacze powrócą i będzie to trwało bez końca. Osoba ta będzie zadowolona, że jesteście zawsze gotowi ją wysłuchać i cierpieć razem z nią, ale nie będzie czuła się lepiej. A wy w jakim stanie będziecie?

Jeśli chcecie komuś kto cierpi być pomocnymi nie pozwólcie by jego kłopoty was przeniknęły. Nie będziecie mogli wyprostować tej sytuacji inaczej niż stawiając opór jej cierpieniu i zniechęceniu. Pozostańcie przytomni, spokojni, mocni okazując wewnętrzną siłę światła.

„Przyrzeczenie miłości”: wiele rzeczy byłoby do powiedzenia na ten temat. Ludzie mają zwyczaj deklarowania swojej miłości bez świadomości iż w to działanie wślizguje się element interesu, egoizmu. Chcąc przyciągnąć do siebie osobę, piszą do niej lub mówią możliwie najbardziej poetycko, dobierając gesty, słowa, odpowiedni dźwięk głosu z nadzieją, że wybrana osoba wzruszy się, zauroczy, zachwyci i będzie skłonna się przekonać. Od tego momentu osoba ta powinna wiedzieć iż jest „zarezerwowana” i nikt inny nie może się do niej zbliżyć. To instynkt posiadania prowadzi ludzi do tego, ale i przede wszystkim brak wiary w siłę miłości. Jako że nie znają oni prawdziwej miłości, która czyni cuda, skwapliwie ją manifestują uciekając się do konkretnych środków: słowa, pisma, gestów, żeby uwięzić kochanego człowieka. Utrzymują oni że to siła uczucia popycha ich do tego, a w rzeczywistości ujawniają w ten sposób swoją własną słabość. Ten kto odczuwa w sobie prawdziwą miłość, nie wyraża jej, bo to nie jest potrzebne, gdyż miłość jest odczuwalna, ona promieniuje.

Jedynym sposobem którym ma się prawo posłużyć, by przyciągnąć miłość jest światło. To jedyny skuteczny sposób. Wyślijcie kochanej osobie wobec której życzylibyście sobie by i ona was kochała podarunki duchowego światła, roztoczcie wokół niej kolory, wiedząc że światło i kolory są żywymi istotami. Gdy dusza ukochanej osoby poczuje obecność istot dobroczynnych będzie wam wdzięczna i powoli otworzy się na wasze uczucie.