Kategorie-Archive: 2024

Życie człowieka jest jak kłębek, który się rozwija: z początku nić jest solidna, później stopniowo staje się coraz cieńsza aż do zerwania i później to jest już koniec. Na ten koniec każdy powinien się przygotować żeby nie być przerażonym w dniu kiedy anioł śmierci przyjdzie wziąć go za rękę mówiąc mu: „Wyjdź z tego więzienia w którym jesteś zamknięty. Chodź, teraz jesteś wolny”.

Lecz nie wystarczy opuścić ciało fizyczne żeby się uwolnić. Śmierć jest prawdziwym uwolnieniem dla kogoś, kto podczas swego pobytu na ziemi potrafił wykonać pracę wewnętrzną żeby się uwolnić ze swoich słabości fizycznych i psychicznych. Jeśli przyszliście się inkarnować to po to, aby pracować dla waszej wolności, aby dać waszej duszy i duchowi coraz więcej możliwości zwycięstwa nad materią. A więc kiedy nadejdzie koniec, odejdziecie z uczuciem iż tam gdzie idziecie jesteście oczekiwani. A potem pewnego dnia, po upływie czasu powrócicie by kontynuować pracę.

Mężczyzna i kobieta, którzy się kochają szukają instynktownie zbliżenia do siebie i jest to naturalne. Jednak jeśli zanalizowaliby to co się dzieje w tym momencie w obszarze subtelnych emanacji zrozumieliby, że zbliżenie nie jest może tak bardzo korzystne dla ich miłości. Dlaczego? Bo przestrzeń, która oddziela dwie istoty, którą uważa się za pustą, jest w rzeczywistości wypełniona istotami subtelnymi, które są najlepszymi przewodnikami ich energii psychicznej. Jeśli zaakceptowaliby zachowanie pewnego oddalenia poczuliby się coraz bardziej ożywieni, wzmocnieni przez prądy energii, które krążą między nimi. Miłość nie jest spotkaniem dwóch ciał lecz połączeniem się dwóch kwintesencji i odległość daje najlepsze warunki żeby prawdziwe porozumienie prowadziło do powiązania między duszami.

Jeśli pewnego dnia osoby te zdecydują się żyć razem i zachować pewien dystans, unikną popadania w prozaiczną zażyłość, która charakteryzuje codzienne życie pary, która nie jest uważna. To przez ten brak czujności tracą często miłość. W ten sposób dobrze jest dla pary jeśli każdy zachowa dla drugiego coś sekretnego, tajemniczego aby podtrzymać zainteresowanie, ciekawość. To właśnie ta tajemniczość ochrania, karmi przyciąganie, które jedna osoba odczuwa do drugiej.

Instynkty są wspaniałymi siłami życia. Jeśli próbuje się je tłumić, nie udaje się to i następuje przy tym wyczerpanie. A jeśli się udaje, to nie jest wcale lepsze, bo sprawia, iż wysychają w kimś źródła życia. A więc jak opanować swoje instynkty? Karmiąc wyższy ideał, ponieważ jest najlepszym przekaźnikiem energii. Odkąd umieszczamy wysoki ideał w naszym sercu, w naszej duszy, nasze energie są przez niego przyciągane, on je przyjmuje i nadaje im inny kierunek, kierunek ku górze.

Pytacie następnie jaki proces czyni tę transformację? Nie ma potrzeby żeby to wiedzieć. Kiedy jemy nie musimy znać szczegółów tego procesu transformacji, które zachodzą najpierw w jamie ustnej, potem w żołądku, a następnie w jelitach, ale czujemy iż otrzymaliśmy siłę. To samo jest z wyższym ideałem: jeśli go wspieramy przez najlepsze myśli, najlepsze uczucia i najlepsze pragnienia, on przemienia nasze popędy instynktów i energie wytwarzane przez tę przemianę i one podtrzymują z kolei nasze życie psychiczne, życie duchowe i nasze życie fizyczne także, bo nic nie jest w nas oddzielone.

Instynkty są wspaniałymi siłami życia. Jeśli próbuje się je tłumić, nie udaje się to i następuje przy tym wyczerpanie. A jeśli się udaje, to nie jest wcale lepsze, bo sprawia, iż wysychają w kimś źródła życia. A więc jak opanować swoje instynkty? Karmiąc wyższy ideał, ponieważ jest najlepszym przekaźnikiem energii. Odkąd umieszczamy wysoki ideał w naszym sercu, w naszej duszy, nasze energie są przez niego przyciągane, on je przyjmuje i nadaje im inny kierunek, kierunek ku górze.

Pytacie następnie jaki proces czyni tę transformację? Nie ma potrzeby żeby to wiedzieć. Kiedy jemy nie musimy znać szczegółów tego procesu transformacji, które zachodzą najpierw w jamie ustnej, potem w żołądku, a następnie w jelitach, ale czujemy iż otrzymaliśmy siłę. To samo jest z wyższym ideałem: jeśli go wspieramy przez najlepsze myśli, najlepsze uczucia i najlepsze pragnienia, on przemienia nasze popędy instynktów i energie wytwarzane przez tę przemianę i one podtrzymują z kolei nasze życie psychiczne, życie duchowe i nasze życie fizyczne także, bo nic nie jest w nas oddzielone.

Dlaczego tak dyskutować na temat istnienia lub nie istnienia Boga? To jest niepotrzebne. W rzeczywistości sprawa przedstawia się bardzo prosto; dla niewierzących jest pewne, iż Bóg nie istnieje. Dlaczego? Ponieważ zależy od człowieka czy rzeczy istnieją dla niego czy nie. Oto ktoś kto śpi: nawet jeśli zgromadzi się wszystkie skarby świata wokół jego łózka, jeśli nie jest świadomy to jakby nic nie miał.

Ileż istot ludzkich jest jakby zanurzonych we śnie nieświadomości! Mędrcy, Wtajemniczeni – ponieważ są rzeczywiście obudzeni – widzą wspaniałości, które ich otaczają i są uradowani; inni mają takie same bogactwa wokół siebie i w sobie, ale ich nie widzą, nie czują ich. Wszystko zależy więc od stanu świadomości. Kiedy jest się obudzonym niektóre rzeczy stają się rzeczywistością ale w chwili kiedy się zasypia, one znikają. Tak samo jest z istnieniem Boga: ktoś, kto zasnął nie czuje Go i utrzymuje iż On nie istnieje ale gdy się obudzi poczuje, że Bóg jest żywy wokół niego i w nim.

Jeśli czujecie iż wasza odporność psychiczna osłabia się, nie mówcie że to minie. Może to rzeczywiście minąć, ale bardziej rozważne jest szybko zareagować robiąc coś: na przykład pójść podlewać kwiaty, powiedzieć komuś dobre słowo lub przynieść komuś jakiś przedmiot, którego on potrzebuje i który sprawi mu przyjemność, pozbierać walające się papierki lub puste butelki, usunąć kamienie lub resztki szkła na drodze itp. i starajcie się przede wszystkim wykonać te czynności świadomie z chęcią nadania innego kierunku przenikającym was negatywnym prądom. Każdy mały gest wykonany ze starannością, szczerością i miłością będzie każdorazowo jak stworzenie światła, które przepędzi ciemność lub jej nie pozwoli w was wniknąć i spowodować waszej destrukcji.

Gdy czujecie iż tracicie radość, miłość, spokój, nadzieję, wiarę, oto jest jeszcze jedna metoda: napiszcie słowa: „pokój, miłość, radość…” na kartce papieru, weźcie ją potem do ręki lewej, a następnie podnosząc prawą rękę do nieba starajcie się pochwycić dobre prądy, które niosą te błogosławieństwa. Gdy poczujecie iż uchwyciliście jeden z nich, skoncentrujcie się mocno, potem połóżcie prawą rękę na splocie słonecznym aby was ten prąd przeniknął.

Moc stwórcza istoty ludzkiej znajduje się o wiele wyżej niż jej poziom zwyczajnej świadomości. Ona przejawia się jako zdolność zgłębiania rzeczywistości ją przewyższających, uchwycenia tam elementów i ich odtwarzania w materii. Stwarzać to przekraczać i przewyższać samego siebie. Bo nawet dla wielu artystów akt tworzenia pozostaje dziedziną instynktu: nakłonieni są do wyrażania, i to wszystko; ale wyrażanie nie jest jeszcze tworzeniem. Wszyscy artyści, którzy nie podejmują wysiłku wzniesienia się do rejonów wyższych duszy i ducha nie mogą wywierać dobrego wpływu na tych, którzy ich oglądają, słuchają lub czytają.

Studiujcie dobrze stany, które rodzą w was oglądane dzieła sztuki lub towarzyszące myśli, gdyż to obcowanie z nimi nie pozostaje nigdy bez konsekwencji. Czy tego chcecie czy nie związujecie się z waszymi autorami i oni pociągają was za sobą w drogę, którą przeszli przed wami. Wówczas to sztuka dobrze rozumiana może być najlepszą pedagogiką. Jeśli artyści potrafią wznieść się do świata boskiego, do szczytu ich człowieczeństwa, elementy wnoszone w tym wzlocie duchowym nie tylko kontynuują pracę w nich samych, lecz sprawiają też dobroczynne przemiany w całym świecie.

To co szkodzi naszej współczesności to te ciągłe działania, ta gorączka w której ludzie żyją i która ostatecznie powoduje szkody w naszym organizmie fizycznym i naszej psychice. Coraz częściej słyszy się jak ludzie się skarżą: „Jakiż jestem zmęczony!” Jednak mimo tego kontynuują bieganie na prawo i na lewo. Dobrze jest chcieć być aktywnym ale by pozostać aktywnym bez wyczerpania trzeba umieć się odprężyć. Jak? Starając się ten przyspieszający rytm przerwać, który czyni z nich wprawione w ruch maszyny których motoru nie można zatrzymać. Istnieje na to bardzo prosta metoda.

Kilka razy w ciągu dnia zatrzymajcie się chociaż na minutę, pomyślcie o kimś lub o czymś, co kochacie, co was załagodzi, zainspiruje, doda wam odwagi. Jeśli możecie zatrzymajcie się także w jakimś spokojnym miejscu, wyciągnijcie się leżąc płasko na brzuchu na łóżku lub na podłodze na dywanie, rozluźnijcie ramiona i ręce i pozwólcie się unieść jak byście dryfowali po oceanie światła w bezruchu, nie myśląc o niczym innym niż o świetle… Zaledwie po jednej lub dwóch minutach wstaniecie odprężeni.

Być może macie rodziców, przyjaciół, nie zgadzających się z drogą duchową, którą zdecydowaliście się podążać. Do was należy sposób w jaki będziecie z nimi postępować. Nie izolujcie się, nie przerywajcie relacji z nimi, ani nie odmawiajcie rozmów z nimi; próbujcie tylko dać im do zrozumienia dlaczego wybraliście tę drogę. Nie trzeba prawić im morałów, ani prowadzić długich dyskusji; postępujcie tylko bez zarzutu i od czasu do czasu w rozmowie lub przy okazji jakiegoś zdarzenia przemyćcie kilka słów, które im odkryją iż wasz nowy kierunek pozwala wam czegoś się dowiedzieć, coś zrozumieć. Nawet jak zaprotestują albo sprawią wrażenie że nie słyszą myśli, którą sformułowaliście pozostawi w nich dobroczynny ślad.

Weźcie na serio tę radę inaczej czy wiecie co ryzykujecie? Ci ludzie opuszczą kiedyś ziemię, ale ich dusze pozostaną żywe i będą kontynuować zamiar odwrócenia was od ideału próbując podsuwać w was myśli przedstawiające ich argumenty. Być może uda im się rozniecić w was wątpliwości: wy będziecie wierzyć iż wychodzą one od was i skończy się to waszą kapitulacją.

Nawet jeśli nie mają wiedzy naukowej o składzie i funkcjonowaniu krwi wszyscy ludzie wiedzą iż jest ona synonimem życia. Krąży ona w naszym ciele poprzez liczne arterie, żyły, naczynia włosowate i od głowy do stóp nawadnia cały nasz organizm. To ona otrzymuje materiały odżywcze pochodzące ze strawionego pożywienia i zbiera materiały zbędne. Składa się z krwinek czerwonych, które rozprowadzają tlen z płuc do wszystkich komórek ciała i które doprowadzają później dwutlenek węgla do płuc, jak również białych ciałek krwi, które niszczą absorbując mikroorganizmy szkodliwe dla zdrowia.

Krew jest więc tym niezbędnym płynem życia. Ale jest życie i życie: jest życie zdrowe, mocne, tryskające i życie anemiczne, chorowite, zatrute różnymi substancjami trującymi, które człowiek wprowadza do swego organizmu, ponieważ nie wie on jak rozwijać te dwie najważniejsze dla niego aktywności: oddychanie i odżywianie. Jeśli chcecie oczyszczać waszą krew aby uczynić z niej prawdziwy czynnik regeneracji, rozpocznijcie od sprawdzenia sposobu oddychania i odżywiania.