Jeśli niektóre osoby nie chcą robić wysiłków harmonizowania się z innymi to dlatego, że obawiają się być wchłonięte przez zbiorowość. Nie, każdy jest indywidualnością całkiem odrębną, lecz w pełni zachowując swój własny charakter, swój własny sposób życia, powinien pracować dla jedności. Zobaczmy komórki organizmu, one nie są identyczne i nie spełniają tych samych funkcji: komórka serca nie jest komórką żołądka, każda strzeże swej indywidualności; lecz ich pokrewieństwa, ich połączenia, stwarzają między nimi ten stan harmonii, który nazywa się zdrowiem. Jest to tak bardzo trudne do zrozumienia?
Nie należy wymagać od czerni, żeby stała się bielą, a muzułmanin czy buddysta stał się chrześcijaninem. W przeszłości chrześcijaństwo wysyłało misjonarzy do nawracania wszystkich ludzi na świecie i jakaż przemoc, jakie tragedie temu towarzyszyły! Wszyscy wierzący, jak wszyscy inni ludzie powinni strzec swoich odrębności, swoich różnic, lecz w tym samym czasie umacniać między sobą więzy braterskie, dzięki którym tworzą jedność.