„Przyrzeczenie miłości”: wiele rzeczy byłoby do powiedzenia na ten temat. Ludzie mają zwyczaj deklarowania swojej miłości bez świadomości iż w to działanie wślizguje się element interesu, egoizmu. Chcąc przyciągnąć do siebie osobę, piszą do niej lub mówią możliwie najbardziej poetycko, dobierając gesty, słowa, odpowiedni dźwięk głosu z nadzieją, że wybrana osoba wzruszy się, zauroczy, zachwyci i będzie skłonna się przekonać. Od tego momentu osoba ta powinna wiedzieć iż jest „zarezerwowana” i nikt inny nie może się do niej zbliżyć. To instynkt posiadania prowadzi ludzi do tego, ale i przede wszystkim brak wiary w siłę miłości. Jako że nie znają oni prawdziwej miłości, która czyni cuda, skwapliwie ją manifestują uciekając się do konkretnych środków: słowa, pisma, gestów, żeby uwięzić kochanego człowieka. Utrzymują oni że to siła uczucia popycha ich do tego, a w rzeczywistości ujawniają w ten sposób swoją własną słabość. Ten kto odczuwa w sobie prawdziwą miłość, nie wyraża jej, bo to nie jest potrzebne, gdyż miłość jest odczuwalna, ona promieniuje.
Jedynym sposobem którym ma się prawo posłużyć, by przyciągnąć miłość jest światło. To jedyny skuteczny sposób. Wyślijcie kochanej osobie wobec której życzylibyście sobie by i ona was kochała podarunki duchowego światła, roztoczcie wokół niej kolory, wiedząc że światło i kolory są żywymi istotami. Gdy dusza ukochanej osoby poczuje obecność istot dobroczynnych będzie wam wdzięczna i powoli otworzy się na wasze uczucie.