Uczeń wiedzy duchowej osiąga za cenę długotrwałej pracy wyższy poziom świadomości Ale kiedy raz do tego doszedł jest mu także trudno a nawet bardzo trudno to utrzymać. Dlatego stałość jest uważana za szczyt wtajemniczenia, w chwili kiedy uczeń może w końcu powiedzieć jak kapłan dawnego Egiptu: „Jestem stały, syn niezmienności, poczęty i zrodzony na terytorium stałości”. A na czym polega stałość? Aby nie być więcej wstrząsanym przez zło, to znaczy umieć wznosić się do rejonu gdzie zło nie ma już żadnego dostępu. Dlaczego pewne zdarzenia, które w jednej chwili nas irytowały, przygnębiały, jeżeli powtarzają się w innych sytuacjach nie dotykają nas? Ponieważ doszliśmy do poziomu świadomości w którym nas już nie dosięgają.
W Kabale jest powiedziane, iż wąż może wspiąć się do pewnych sefirotów ale jest dla niego niemożliwe wspiąć się do tych rejonów utworzonych przez trzy sefiroty: Keter, Chochma i Bina. A jako iż jesteśmy stworzeni na obraz wszechświata, w nas także istnieje rejon gdzie zło nie znajduje już warunków odpowiednich do istnienia. We wzniosłych rejonach naszej istoty i wszechświata, panuje takie światło, taka intensywność wibracji, że wszystko co nie jest w harmonii z czystością, z tym światłem jest odsunięte.