Ciemność może wywoływać irracjonalny strach: a może z niej wyłoni się zwierzę lub złodziej albo morderca? Obawa przed nią może mieć jednak racjonalną przyczynę: kiedy nic się nie widzi, jest się w stanie ciągłego ryzyka natknięcia się na przeszkody, a więc zagrożeń upadnięcia, zranienia się. I to jest jeszcze bardziej prawdziwe w planie psychicznym.
Im więcej wzrasta w człowieku inteligencja i mądrość, tym mniej jest on w gruncie rzeczy bojaźliwy, w obiegowym sensie tego słowa, jak się je zwykle słyszy: natomiast staje się on uważny i przezorny. I równocześnie jego śmiałość także wzrasta, śmiałość intelektualna, mentalna: człowiek nie ufa już tak temu co przychodzi z instynktu i uczucia ponieważ może to zakłócić jego widzenie; ale wobec tego co jest jasne, przejrzyste, człowiek nabiera odwagi. Dlatego ludzie prawdziwie inteligentni i uczeni są bardziej śmiali niż inni. Oni zapuszczają się w rejony gdzie większość wahałaby się zapuścić i to światło daje im tę odwagę.