Nawet jeśli zdani jesteście na podniecenie w życiu codziennym, powinniście zrozumieć niezbędność utrzymywania w was ciszy. Zachowacie ją w sobie przywykając do studiowania myśli i uczuć, które was przenikają. Więcej razy dziennie pomyślcie, aby się zatrzymać, aby zanalizować to co się w was dzieje i kiedy tylko zauważycie najmniejsze zaburzenie, najmniejszy dysonans, starajcie się mu zaradzić. Jeśli tak nie zrobicie, w chwili, kiedy zechcecie medytować i wykonać prawdziwą pracę duchową do tego nie dojdzie, będzie zawsze jakieś zakłócenie, zamieszanie, które będą was powstrzymywać i stopniowo przez trudności jakie napotkacie, skończy się na tym, że z czasem zaprzestaniecie tej tak dobroczynnej praktyki medytacji.
Cisza wewnętrzna jest jakże trudnym stanem do osiągnięcia! Cały dzień powinno się o tym myśleć, aby przygotować dla niej warunki. Pierwszym warunkiem tego jest aby nie żywić żadnych innych myśli i odczuć niż harmonijne. Jeśli wyczujecie, że staliście się niecierpliwi, poirytowani, zbyteczne jest wyszukiwanie gdzie indziej usprawiedliwień czy wyjaśnień: oto znak, że pozwoliliście wniknąć w was dysharmonii. Więc reagujcie!