Przed wyrażeniem krytyki o kimś zacznijcie od przenikliwego spojrzenia na siebie samego. Dlaczego? Ponieważ nie ma się prawa krytykować słabości innych wcześniej nim pokona się je w sobie. Za każdym razem jeśli kierujecie negatywny osąd o kimś jesteście sami osądzani. Przez kogo? Przez waszą świadomość, przez osąd wewnętrzny. Jakiś głos poruszy się w was żeby zapytać: „A ty, który w ten sposób się wypowiadasz jesteś pewny iż w ten czy inny sposób nie popełniłeś tego samego błędu? A do tej słabości do której sam jesteś zdolny dlaczego musisz jeszcze dorzucać pobłażanie, brak miłości? Czy ty nie czujesz iż w twoim sercu, w twojej duszy tracisz coś cennego?” Oto kara wyrządzona temu, który osądza innych, a więc nie ma się prawa: światło wówczas opuszcza. I jeśli ktoś mówi, iż nigdy nie usłyszał takiego głosu to znaczy, że uczynił wszystko żeby być głuchym na te uwagi i rady. Trzeba, aby był bardziej uważny wówczas usłyszy.