Dlaczego po chwili intensywnego przeżywania duchowego doznajecie takiego uczucia pełni? Zewnętrznie nic się nie wydarzyło; nic nie zmieniło ale czujecie się przepełnieni jakbyście byli nakarmieni, napojeni… Nieświadomi powiedzą: to jest oczywiście iluzja. Ale czy kiedy oni sami cierpią, kiedy są z pozoru nieszczęśliwi bez widocznej przyczyny, te chwile niepokoju, zniechęcenia są także iluzją? Nie, dla nich to rzeczywistość, cierpienie to rzeczywistość ale radość duchowa jest iluzją. Jakież to jest rozumowanie!
Starajcie się odtąd wznosić do rejonu duszy i ducha, tam jedzcie, pijcie i dowiecie się co to jest pełnia. W danym momencie to nie będzie już tak jak na planie fizycznym gdzie każdego dnia jest się zmuszonym jeść aby nie być głodnym i bez sił. Pożywienie, które spożywacie w rejonie wzniosłym nasyca was na dni i całe ciągi dni… Świat boski składa się z elementów takiego bogactwa, iż jeśli spróbujecie tego tylko jeden raz, poczujecie pełnię i to uczucie już was nie opuści. Nic nie może wam odebrać tego uczucia wieczności. Istotnie zanim do tego dojdziecie musicie długo ćwiczyć i szukać każdego dnia pożywienia, jak dla żołądka fizycznego. Lecz jeśli szukacie uczestnictwa w świętach duszy i ducha, pewnego dnia nikt wam już nie odbierze tego uczucia pełni.