Jest pewna różnica między wesołością a radością. Wesołość się natychmiast odczytuje na twarzy. Wesołość jest uśmiechnięta, emanuje z niej coś o wiele bardziej lekkiego. Radość zaś nadchodzi z rejonów głębszych. Można cierpieć i w tym samym momencie odczuwać radość, ponieważ poprzez to cierpienie czuje się, że zrozumiało się jakąś istotną rzecz. Oczywiście, iż ta radość może być wyrażona również przez wesołość. Dlatego obserwuje się, że wielu mędrców jest wesołych. To co zrozumieli czyni lżejszym ciężar ich egzystencji. W przeciwieństwie do tego co wielu zwykle sobie wyobraża, mędrcy nie są ani smutnymi ani pesymistami, są weseli i nawet w cierpieniu i próbach są zdolni się śmiać.
Czy rozpoznało się wszystkie dobrodziejstwa śmiechu? On utrzymuje nas w elastyczności. Czyni nas lżejszymi i skłania nas do rozwoju. Czyni nas też bardziej kochającymi. Ten co umie się śmiać kocha więcej niż inni. I uczy się lepiej i szybciej niż inni.
