Prawda jest problemem filozoficznym ale też i praktycznym, ponieważ prawda nie jest kompletna tak długo jak pozostaje jedynie na planie intelektu, myśli. Aby była kompletna trzeba ją sprowadzić na płaszczyznę uczucia i jeszcze niżej na poziom działania. Teoretycznie, intelektualnie, każdy może być gotowy do przyjęcia prawdy: tak długo jak dotyczy jedynie teorii nie zobowiązuje ona szczególnie do niczego. Ale trzeba zaakceptować następnie tę prawdę w swoim sercu i doprowadzić do tego żeby stała się w końcu skonkretyzowana przez czyn. I jakaż tu trudność! Weźmy bardzo prosty przykład. Teoretycznie jest dość łatwo przyjąć za prawdę, że wszyscy ludzie są braćmi. Jednak mieć dla nich wszystkich uczucia braterskie to już o wiele trudniejsze. Kiedy postępuje się bratersko jakie by nie były osoby i okoliczności w tym przypadku jest to rzecz najtrudniejsza na świecie i trzeba to przyznać, że także najmniej dobrze realizowana.
Kiedy się tłumaczy to co jest trafne i dobre ileż ludzi mówi: „Zrozumiałem, zrozumiałem…” Ale działają następnie przeciw wszystkim prawom sprawiedliwości i dobroci, ponieważ nie mają świadomości iż serce też powinno mieć swoje słowo a wola zmobilizować się i to zrealizować. Tak więc wszystkie idee nie zrealizowane są prawie bezużyteczne. Kiedy żywi się prawdziwą myśl, trzeba być w stanie wystarczająco ją kochać żeby chcieć działać zgodnie z nią.