Wrażliwość nie jest tylko zdolnością pełnego emocji obcowania z ludźmi, naturą czy dziełami sztuki. Ona jest właściwością wyższą, która otwiera nam wrota nieskończoności i daje nam zrozumienie boskiego porządku rzeczy. To ona pozwala nam wejść w relację z rejonami, istotami, prądami Nieba i wibrować z nimi w unisonie. Ten, który dąży do kultywacji tej formy wrażliwości nie widzi jedynie splendoru świata boskiego, który jemu się ujawnia; on czuje także że wibracje subtelne, które zaczynają ożywiać jego materię psychiczną, chronią go przed agresją i szkodliwymi prądami.
Istoty wyposażone w prawdziwą wrażliwość duchową nie są podatne na ich wpływy. Nie mogą już im podlegać, gdyż są gdzie indziej, wyżej i inaczej percypują rzeczy. Ich wrażliwość na świat boski stwarza im ochronę jakby były otoczone osłonowym murem. Ich serce, ich intelekt, ich dusza nie są osiągalne dla niegodziwości i podłości, więc one nie reagują na nie, gdyż wibrują tylko wobec przesłań Nieba.