Żeby gościła u nas wesołość należy być wolnym, a żeby być wolnym trzeba przestać wewnętrznie akumulować ciężary. Z wesołością wiąże się idea lekkości. A co nas czyni lekkimi? Miłość. Miłość ociepla i rozszerza nasze serce, a więc jak balon, który wznosi się w atmosferę stajemy się lżejsi i unosimy wesoło w przestrzeni. Wesołość jest jednym z najbardziej poetyckich przejawów miłości. Jeśli kogoś kochacie, wystarczy usłyszeć wymawiane jego imię czy widok jego osoby z daleka, aby się czuć wesołym, radosnym, aż tak, że wasza dusza zaczyna śpiewać.
Powiecie że jeśli ta osoba którą kochacie nie kocha was, spostrzeganie z daleka czy wymawianie jej imienia sprawia wam cierpienie. To prawda, ale to dlatego, że miłość którą czujecie do niej nie była jeszcze prawdziwą miłością. Prawdziwej miłości wystarczy ona sama, ona niczego nie oczekuje. I jako że niczego nie oczekuje daje wam wszystko.