Żeby mieć dokładne pojęcie na temat natury i działań tej zasady duchowej, którą nazywamy duszą, trzeba najpierw mieć świadomość iż nie jest ona zamknięta w naszym ciele fizycznym: ona rozszerza się ponad nim i zarazem nadal go ożywiając podróżuje, by odwiedzać najodleglejsze rejony przestrzeni i istoty które je zamieszkują. Ponieważ dusza, która mieszka w każdym człowieku jest małą częścią Duszy uniwersalnej. Jakże ona czuje się ograniczona gdy jest jej za ciasno w ciele i ma tylko pragnienie by rozwinąć się w przestrzeni, żeby się stopić w bezmiarze do którego należy! Jest błędem wierzyć – tak jak czyni się to ogólnie – że dusza mieszka cała w człowieku. W rzeczywistości nie, tylko całkiem mała część duszy zamieszkuje w nim; prawie cała pozostaje na zewnątrz niego i wiedzie niezależne życie w oceanie kosmicznym.
Nasza dusza przekracza więc o wiele więcej to, co możemy sobie o niej wyobrazić: ta część Duszy uniwersalnej, która jest w nas, dąży bez przerwy ku bezmiarowi, ku nieskończoności.