Światło słońca, które wstaje każdego ranka oświetla pejzaże, ludzi, przedmioty i dla większości ludzi te pejzaże, ci ludzie i przedmioty są ważniejsze niż światło, które czyni je widzialnymi. Jednak pewnego dnia zmienią swoje zdanie: zrozumieją, iż światło jest duchem żyjącym, świadomym, działającym. Powiecie: „Jak to duchem? Promieniowanie słoneczne jest zjawiskiem fizycznym, które zostało bardzo dobrze przestudiowane”. Tak ale w rzeczywistości światło słońca jest na planie fizycznym przejawem Ducha kosmicznego, który stworzył wszechświat.
Wszechświat jest stworzony przez światło. Prawdziwe światło jest duchem Samego Boga. To Ono stworzyło i zachowuje życie fizyczne jak też duchowe. Im więcej ludzie otrzymują i przyswajają tego światła tym więcej ich dusza i duch przejawiają inteligencji, miłości, siły. Dlatego używając słowa światło nadaje mu się wymiar duchowy. Kiedy mówi się o kimś, iż ma w sobie światło to znaczy, że przejawia się w nim duch.